Geceleri yer yer uykusuzum
Ay ışığının soğuk sessizliğinde üşüyorum
Güneşin sıcak içten gürültüsünü yeniden hissetmek
Hayata yeniden ikame olmak tek çabam
Kadim dostum bilgisayarım bile bana batar oldu
Birbirini kovalayan gecelerde çaresizliğimi yaşıyorum
Yaşanmışlıkları düşünüyorum
Ben bir hiç miydim? İnanmıyorum!
Benimle beraber yaşananlar da birer hiç miydi? İnanmıyorum!
İlk tepkide vazgeçilmeli miydi dostluktan? İnanmıyorum!
Yaşananlar bir tepkiyi dolduramamış mıydı yoksa? İnanmıyorum!
İçi boş muydu anıların? İnanmıyorum!
Bir insanla neden ayrılırsınız?
Size değer vermediği için mi?
Yoksa size çok değer verdiği için mi?
Düşünceler beynimde çaresizliğini yaşıyor
Evet ben aşağılık kin tutucu bir insanım
Belki de budur beni farklı kılan ruh ikizimle
Unutamıyor yaşananları şu başımın tepesindeki kahrolası kafam
Unutmamak için çaba sarf etmez insanlar
İnsanın arkasında bir gölge gibi gelir
İnsanlar kendi gölgelerini göremezler
Gölgeleri görmek insanın biriktirdikleri ile mümkündür
Biriktirdikleri hiç görememiştir gölgesini
Çünkü....
Çünkü mahiyetini yitirmiştir artık
Algılarımın yetersizliği farkındalıklarımı etkilememektedir artık
Soyut dünyada kaybolup gidiyorum
Bir lahzadan ötekine geçişim arasındaki makas gittikçe açılıyor
Umutların bittiği yere mıhlanmışım
Düşünceler beynimde köşe kapmaca oynuyor
Zaman bedenime sarmış kalın zinciri
Bir hançer saplanmış zavallı yüreğime
Sel gibi ruhum bir deprem anı yaşıyor...
Üzüntümü gidermek için ve kaybedilen dostluk ve kardeşliğime yazdım bu şiiri ustalarımıza saygıyla.Sabır gösteren ve sonuna kadar okuyan herkese şimdiden teşekkür ediyorum....
Ay ışığının soğuk sessizliğinde üşüyorum
Güneşin sıcak içten gürültüsünü yeniden hissetmek
Hayata yeniden ikame olmak tek çabam
Kadim dostum bilgisayarım bile bana batar oldu
Birbirini kovalayan gecelerde çaresizliğimi yaşıyorum
Yaşanmışlıkları düşünüyorum
Ben bir hiç miydim? İnanmıyorum!
Benimle beraber yaşananlar da birer hiç miydi? İnanmıyorum!
İlk tepkide vazgeçilmeli miydi dostluktan? İnanmıyorum!
Yaşananlar bir tepkiyi dolduramamış mıydı yoksa? İnanmıyorum!
İçi boş muydu anıların? İnanmıyorum!
Bir insanla neden ayrılırsınız?
Size değer vermediği için mi?
Yoksa size çok değer verdiği için mi?
Düşünceler beynimde çaresizliğini yaşıyor
Evet ben aşağılık kin tutucu bir insanım
Belki de budur beni farklı kılan ruh ikizimle
Unutamıyor yaşananları şu başımın tepesindeki kahrolası kafam
Unutmamak için çaba sarf etmez insanlar
İnsanın arkasında bir gölge gibi gelir
İnsanlar kendi gölgelerini göremezler
Gölgeleri görmek insanın biriktirdikleri ile mümkündür
Biriktirdikleri hiç görememiştir gölgesini
Çünkü....
Çünkü mahiyetini yitirmiştir artık
Algılarımın yetersizliği farkındalıklarımı etkilememektedir artık
Soyut dünyada kaybolup gidiyorum
Bir lahzadan ötekine geçişim arasındaki makas gittikçe açılıyor
Umutların bittiği yere mıhlanmışım
Düşünceler beynimde köşe kapmaca oynuyor
Zaman bedenime sarmış kalın zinciri
Bir hançer saplanmış zavallı yüreğime
Sel gibi ruhum bir deprem anı yaşıyor...
Üzüntümü gidermek için ve kaybedilen dostluk ve kardeşliğime yazdım bu şiiri ustalarımıza saygıyla.Sabır gösteren ve sonuna kadar okuyan herkese şimdiden teşekkür ediyorum....
