sanki aradığım bir cümlesin
çetin kış şartlarında içimin soğukluğunu korumak için
bir sürü noktası olup bir türlü bitmeyen
kelimelerinde fırtına kopartıp sakince öldüren
boğazını düğümleyen öyle ulu orta bir yerinde sokağın
aninden bastıran bir sağanak gibi…
sanki aradığım bir cümlesin
aramıyor gibi görünüp içten merakla boğulan
bir kitabı bitirmek için yazılan ilk cümlesin
başlamaktır hep asıl mesele
benim içinse bitirmektir zor gelen
ne varsa izimi bıraktım her seferinde ne yaptıysam
ne yediysem o düğümlenen boğazımdan ne geçtiyse
son cümleyi geçiremedim hiçbir zaman
bu yüzden açık oldu tüm fikirlerim
ben açık fikirli değilken üstelik
elimde rüzgarda sönmeyen bir mum ve ben,
yere ışık tutup o düşürdüğüm cümleyi arıyorum
bir saniye durmadan, sabah olmadan
soğuk benden gitmeden, gözlerim açılmadan
aklım yerine gelmeden, şu yağmurlar dinmeden
bir elimde eriyen bir ben, diğerinde mumdan bir kalem
düşürdüğüm kalbimi arıyorum
sanki aradığım bir cümlesin
öyle ulu orta söylenmeyen, kuytular kadar güzel
sanki aradığım bir cümlesin
içinde kaybettiğim kendimi bulacağım…
Toplam Yorum 0
