Yolların sıcaktan kavrulduğu bir kente yağmur yağıyor ve dumanlar yükseliyor şehrin dudaklarından. Toprak susuzluğunu kana kana giderirken, içimde bir yerlerde yeşillikler kuruyor…
Zaman ateş gibi cayır cayır yanarken, uzaklarda şimşeklerle karanlıklar parıldıyor. Bir şehrin kaderi şekilleniyor yağmurun cümleleriyle… Benimse ellerim kaderime yeni cümleler kuruyor ama alınyazım olduğu gibi önümde duruyor. Yıkılmaz, aşınmaz, boyanmaz bir duvar gibi… Tonlarca su sel olsa yıkılmaz bir baraj gibi… Patlamalardan sağ kurtulan ülkedeki son saray gibi… Tanrı misali bana yaşamayı buyuruyor… Alnımdaki hikaye kendi sayfalarını yazan bir el gibi… Hep boynumu esir eden bir giyotin gibi… Anahtarlarını yutmuş bir kelepçe gibi… Hikayem sürüyor ve zaman durmuyor…
Sıcak kentin başına vurmuşken bir melek kente ağlıyor… Ve toprak tüm susuzluğunu buhar olup kusuyor…
Benimse boğazımda bir çöl tüm sular yuttukça daha da kuruyor…
Şehir ıslanırken kaderim olduğu gibi kupkuru duruyor…
Zaman akıyor…
Dünya dönüyor…
Ve yağmur sesiyle bir şehir doyarken, bir el çiğ bir sessizlikte isyana kurduğu cümlelere nokta koyuyor…
Toplam Yorum 0
