ŞEHR_İ İSTANBUL
Sana hiç bir tepeden bakmadım İstanbul,
Hiç bir kaldırımında yürümedi ayaklarım,
Boğazın kenarında bir çay bahçesinde
Yudumlamadım hiç bir bardak çayını...
Güvercinlerine simit atmadım
Dar vakitlerinde sabahlamadım
Hiç konuşmadık gündüz vakti bile
Göz göze gelmedik hiç seninle...
Bir sabah güneş doğarken
Akşamüstleri veya bir vapurda
Karşılaşmadı bakışlarımız bir martıyla...
Hiç bir gün batımını yaşamadım denizinde
Hiç bir gökyüzü, toprağı ,baharı, kışıyla
Böylesine büyülü, değil!..
İstanbul, büyük aşkım
İstanbul, benim dediğim
Yar, dediğim, can bildiğim
Hiç bir dalgasında kaybolmadığım şehir
Hiç biri, hiç bir tanesi bile
Senin kadar sevilmemiştir...
Sana hiç bir tepeden bakmadım İstanbul;
Adalarında faytonlarına binmedim
Hiç bir camiinde selam durmadım Rabbime
Hiç bir güneşinle ısınmadı yüreğim
Hiç bir yalnızlık yaşamadım kalabalığında...
Hiç düşümde görmediğim yarim
Hiç bir yaşamamışlığım
Yaşatılmamış gerçeğimsin...
Görmeden bildiğim
Seni uzaktan seven bir yar gibi,
Seni gerçekleşmemiş hayal gibi,
İçimde yaşattığım,
Büyümeyen çocuk gibi
Geç kalınmış mevsimlerde yaşatırken
Bakir bir kadın gibi,
Orda kal, büyüme...
Değişme, değiştirme kendini..
İstanbul, hiç bir tepeden bakmadığım şehir
Hiç bir kaldırımında yürümediğim şiir
Hiç kimse beni sende görmemiştir
Bende senin kadar
Hiç bir şehir,
Hatta hiç bir sevgili
Senin kadar sevilmemiştir...
ferkul
