Bak işte yine başa döndüm... Ben ki kelimelerimin gücünden bu denli eminkenyine yetmiyor seni... içimdeki seni anlatmaya... Ama bu kez ısrar ediyorum. Tıpkı başından beri yaptığım gibi.
Sen...Her yeni güne seninle başlıyor... Her gece seninle birlikte uykuya dalıyorum. En başından beri kendimi " sana aşık olmadığıma" ikna etmeye ikna etmeye çalıştım. Ama aslında bunu yaparken bile sana olan aşkımın günden güne arttığını hissettim... Her gece yatağımda kendime küfürler savurdum. "Hayır!" dedim. Böyle düşünmemeliyim. Olacak iş mi? Kızım kendine gel "O" senin için sadece bir düş...
Ama...Dinlemedi beni önceden sözümden hiç çıkmayan yüreğim... Ben ne dersen diyeyim... Hep o kocaman haliyle dikildi karşıma "Hayır" dedi. Bu defa "Hayır". "Peki öyle olsun bakalım." dedim. Sabretmeyi bu cümleden sonra öğrendim. Çünkü bu cümleyle zaten teslim olmuştum içimde gizli tuttuğum ama içime bile sığmayan o garip duyguya.
Günler... Haftalar... Aylar... geçti. Ben hala bekliyordum. Ve bir yandan da bu duyguları gizlemeye çalışıyordum. İçim içimi yerken hiçbirşey olmamış gibi davranmak çok zorluyordu insanı... Direndim... Başaracaktım inandım...
Benim için en zor zamanlar gecelerdi. Çünkü her gece bir kez daha yüzüme vuruyordu yüreğim seni... Sevgini... Acımasızca... Dayanma gücüm kalmadığı zamanlarda Allah'a dua ettim "Şimdiye kadar hiçbirşeyi bulamadım... Hiçbir şeyi O!nu sevdiğim kadar sevmedim. Sen şahitsin. Bana yardım et... O'nu benden uzaklaştırma... Eğer gerekirse bu bir ömür boyu beklerim O'nu... LÜTFEN..."
Dualarım mı kabul oldu? Bilmiyorum =)
Ama bildiğim birşey var ki... Ömre Bedel...
"SEN"
Belki daha çok yolum var almam gereken... Olsun Banane... =)
Birtanem'e ulaşıcaksa yollarım gecelerce yürürüm soluksuz...
-Baştan Sona-