PENCERE ÖNÜ ÇİÇEĞİ
Ve kış halâ devam eder… Devam eden bir çok şey gibi… İçindeki ve dışındaki üşüten kar, hiç tükenmez; döner durur devran, sen ne desen, ne istesen, ne söylesen, haykırsan, isyan etsen, yalvarsan, yakarsan, dinlemez… Ne kadar yaşasan, yaşamasan bu döngü hiç bitmez, tükenmez… Tam da işte güneş açtı, ısınır artık ellerim, çiçek açar yüreğim dersin, bir bakarsın yağar kar, lapa lapa bereket gibi, felaket gibi… Şaşırırsın, üşürsün bir ağaç dalında kalmış serçe kuşu misali, ürkütütür seni buza kesmiş bu mevsim... Ürkütür seni bu rüzgar…
Koşmak istersin bazen, bir bakarsın ayakların hiç istemediğin bir yerde buldurur kendini… Sevmediğin yollarda; taş duvar dört bir yanın… Dona keser yüreğin… Durdurmak istersin zamanı, alır götürür seni… Tutamazsın…
Bazen konuşmak istersin, söylemek istediklerini konuşturmaz kelimeler, dinlemez seni kendi dilin…Utanırsın söyleyemediklerinden… Konuşamazsın…
Bazen yazmak istersin, yazamaz kalem; tükenir…Hani tükenmezdi cümleler, hani bitmeyecekti hiç şiir?... Hani susturamazdı hiç birşey sesini?... Hani güzel günlere açılırdı her mevsim, hani kapanan her kapının ardından görünürdü sonsuz, güneşli, mavi bir gökyüzü?... Susar sanki lal olmuşkalemin…
Bazen de bir düş görürsün, pembe dediklerinden, olası bütün hayallerin sıralanmış önünde… Sere serpe uzanır önünde bütün güzellikler… Uyanmak istemezsin…Ansızın bölünür uykun, kapatırsın gözünü, yeniden rüyada bulmak için seni, uyuyamazsın… Düş, gider…
Ve bazen sevmek istersin insanları, tabiatı, yaşamı, yalan söyler tarih, sahte bir gülüş sırıtır aynalarda yüzüne, çepeçevre kuşatır etrafını zulüm, umudu kesersin bahardan yana, umudu kesersin sevgiliden, var olmaktan, yaşamaktan, yarınlardan… Ve hep kar yağar mevsimlerine… Baka kalırsın…
Bazen de alsın götürsün istersin seni bu yağmurlar, bu fırtına, bu kar yığını içinde kaybolmak… Mevsimler içinde bahar olmak, çiçek açmak, ısınmak… Her yalana kanıvermek, aldanıvermek sıcak bir merhaba’ya… Gülümsemek istersin inadına, acılara… İnadına yaşamak istersin mutluluğu, sıralanır önünde yıllar, günler, haftalar, hatalar… Geçip gidemezsin…
Nefes almak , yaşamak, mevsimlere kanmak, kendini kandıramamak…
Aldanamazsın, yazamazsın, koşamazsın, konuşamazsın,susamazsın, Yaşamazsın…
Ve kar yağar lapa lapa, öbek öbek, mevsimler hep kış… Sen pencere önü çiçeği;seyredersin…
