sesim çıkmaz solugum yine boguk boguk. rüzgarın beni alıp savurdugu o sensiz gecelere...
hislerimmiydi beni köle yapan sana,yoksa
benmiydim kendimi sana köle yapan.
aşk bu kadar acımazsız dı işte
seviyorum diye haykırmak varken bi köşede oturup susmak niye...
biliyordum beni sevmedigini hep bi başkasının oldugunu...
çareler tükenmişti yine hep tükendigi gibi.
Elimden birşey gelmezdi . . .

Bir Öykü

~~~~~~~~~~~~

İşe telefon açıp, “gelirken buğday al” dedi. “Naapıcan buğdayı kızım” diye sormadım.. Söylemezdi ki.. Dünyanın en sevimli delisiydi.. O öyle biriydi işte. Küçücük giz dolu oyunlar başlatırdı. Ne buğdayı, naapıcak acaba, nereden alıcam ben şimdi..
Merak etmeye başladığım anda kendimi çoktan oyunun içinde bulurdum.. Evet, oyun başlamıştı. Savaş’a “Buğday almam lazım, nerde satılır” diye sordum.. . . .

. . .

. . .

Yüzyıllardır oynanmasına rağmen hiçbir seyirci;
Sahneye fırlayıp Romeo'nun zehirli iksiri içmesine engel olmamıştır.
Sonunda geminin batacağı bilindiği halde Titanic defalarca izlenmiştir.
"Bitecektir korkusuyla aşktan kaçarsan mutluluğu ıskalarsın.."
Çünkü
Romeo ölmeli,
Titanic batmalı,
ama aşk; her şeye rağmen yaşanmalı..
*Adam Fawer . . .