. . .

Geçti dost kervanı eyleme beni . . .

Öylesine acıdıki Kalbim..
Artık hiç bir acıya üzülemez oldum.
Oysaki dalından düşen yaprağa bile dayanamazken.
Şimdi ise Kıyamet kopsa: Değil artık umurumda.

Sanmaki daha değil: İnsanlığımı unutmadım.
Şemsi tirmiziyi, Celaleddin Rumiyi bu Kalpte Misafir eyledim.
Ne artık onlar kaldı bu Dünyada.
Ete kemiğe bürünüp Yunis diye görünendim.

Belki sevdim bilmeden zamanı.
Ama ilah edinmedim, hayat denilen rüyayı. . . .

Sen akışkan dertli böcek
çamaşırımda besleyici leke

alınyazımın tek okunaklı yeri
bıçkın sevinç kunt öfke

küçük dilini yutmuş kırmızı soğan
yücegönüllü akasya

havı cekilmiş eteklik
hafifçe karnı olan

sen elisürencil
öyle bir laf varsa işte o

dün için özür dilerim
şimdi çıktın işte beşiktaş’tasın

kim istemez mutlu olmayı
mutsuzluğa da var mısın? . . .

Bir şehrin sokaklarında yürüyorum
Bir kapının önünde duruyorum
Zile basıyorum
Kapıyı açan sen
Karşında duran ben
Yıllardan sonra şaşırmıyorsun, şaşırmıyorsun
Gülüyorsun
Ben sadece seni görmeye geldim
Ben sadece hatrını sormaya geldim
Bendeki hatıraları ah vermeye geldim
Ben sadece seni görmeye geldim
Ben sadece hatrını sormaya geldim
Bendeki hatıraları ah vermeye geldim
Çek alaycı bakışını gözlerimden
. . .