Belki güneş bi gün ikimiz için doğar Belki korkuları hayallerimiz boğar O masal günü gelinceye kadar Susuyorum , susuyorum Susadıkça yüzün düşer aklıma Korkar oldum düşlemekten Adını anarım çoğalır sesim Konuşmaktan düşünmekten özlemekten Gel bak bir elimde gökyüzü var hala Ötekinde kayıp giden yıldızlar la la Korkularda benim umutlarda Beni bırakma Kimse kimsenin herşeyi olamaz-mış Di'li geçmişten tek yaramsın sen Sensiz kimsemiyim kimsesizmiyim bilmem , Hiç bilmek istemem hatta düşünmem . . .

Keşke hep çocuk kalsaydım... Herkes büyümeyi
isterken ve sürekli
değiştirirken yüzündeki saflık maskesini, ben büyümeyi
unutsaydım,
yüzümde
hep çocukluk maskesi takılı kalsaydı...

Dinlediğim her masalın ardından hayatın toz
pembeliğinde
boğulsaydım ve
inansaydım gerçekten kurdun karnının kesildiğinde
babaannenin
çıkacağına,
parmak çocuklara, öpüldüğü zaman prens olan
kurbağalara...

Keşke gerçeklerle . . .

İhtiyacin oldugu icin sevme kimseyi...Sevdigin icin ihtiyacin olsun.. . . .

. . .

gözlerine

Sensiz günlerim geçmiyor,

inan

Rüyamda uzandı ellerim

ellerine

Gel artık, özledim, ne olur

gel!

. . .