Yalnızlığa alışmalı...

Çünkü “omuz omuza” günlerin vakti geçti.

...Dayanışma, günümüzün borsasının değer kaybeden hisse senetlerinden biri artık...

Bireyin keşif çağı, geride kırık dökük yalnızlıklar bıraktı
Zaman, birlikten kuvvet doğurma zamanı değil;

Zaman, tek başına dimdik ayakta kalabilmeyi becerme zamanıdır...

İşte o yüzden alışmalı yalnızlığa...

Sokaklar dolusu ıssızlıkla baş başa yaşamayı . . .

Dursun, saatlerin geri alınacağını duyunca, evdeki saatleri toplayıp Saatçi Temel'e gider:


- Ula Temel, saatler geri alınacakmış. Biz de evdeki saatleri senden satın aldığımız için sana getirdik. Bunları geri alacaksun da.

...
Temel kendinden emin bir şekilde:

- Öyle yağma yok. Ben de duydum ama, sadece 1 saat geri alınacakmış. 1 tanesini alırım, diğerlerini almam. . . .

<iframe frameborder=0 hspace=0 vspace=0 marginheight=0 marginwidth=0 align=middle width=520 height=120 src=http://bilenkazanir.mynet.com/bilkazan.asp?sid=9 scrolling=no></iframe>

http://bilenkazanir.mynet.com/default.asp . . .

Sobanın borusunda bulunan çamaşır kurutma tellerine asılı olan okul önlüğünün kurumasını beklemiş çocuklar....

Kış sabahları bazen üşümekten yataktan çıkmayı istemeyen, soba kokusunu seven, kaynayan çaydanlığın sesini seven, üstündeki kestanenin mandalina, elma kabuklarının kokusunu tanıyan seven, bahçe de karda oynadıktan sonra üstüne ellerini tutup ısıtmayı seven ,sobalı odadan öteki odaların soğukluğu nedeniyle çıkmak istemeyen, kömür kokusu ,odun kokusu, çalı çırpı çıtırtısı, . . .

Tadını çıkar günbatımının,
Güneş bir daha doğmayabilir.
Bizim için zaman durabilir,
Sonu gelmişse eski anıların.
O zaman yeni bir güneş bulmalıyız.

Ağaçlar yeşil olmak zorunda değil,
Her mevsim sonbahar olsun bize.
Kendi bahçemize geldiğimizde,
Yabani otlar sorun değil.
Aralarında parlayan bir lale bulmalıyız.

İki cam arasına sıkıştırılmış
Kağıtlar asılı durur duvarda.
O tabloda bütün hayatımız var aslında, . . .