Sen ayrılığın acısını en içinde yaşa.İçin kan ağlasın,onu düşünmekten başka bir şey yapma.O daldan dala şakısın.Peri gibi uçsun,nehir gibi aksın,elif gibi tozsun...
Tanrıdan reva mı bu be Hafize?

Bir iki tumturaklı yazı,
Ayrılık kendi vedasını yaparmış
Bensizliğe elbet yüreği alışırmış
O gidermiş,duaları beni korurmuş
Muş muş muş
Hafize be!
Demek ki hayat buymuş
Aşk bir varmış,bir yokmuş

. . .

Sen benim nefesimdin
Canımdın,aşkımdın ya
Hani gün günaydınınla başlar
Güneş seninle batardı ya
Hani ben yürürdüm elimde telefon kulağımda sesinle
Şimdi yine aynı yolda
Sessiz ama düşüncem seninle....
Ayrılık bizi bulmadan önce
Sessizlik can evinden vurmadan önce
Sensizlik kor olup yakmadan önce
Sevda bulutları yağmura dönmeden önce
Ne idiysen o sun yine....
Değişmedi duygularım,sana olan aşkım
Ben hala seninim,anla bunu . . .

Yaşamayı öğrendim
Doğumun hayatın bitmeye başladığı an olduğunu;
aradaki bölümün, ölümden çalınan zamanlar olduğunu öğrendim.

Gitmeyi öğrendim;
Sonra dayanamayıp dönmeyi...
Daha da sonra kendime rağmen gitmeyi....

mevlana . . .

Sana sevdalanmasaydım eğer,
Sadece kan pompalardı kalbim.

Sana sevdalanmasaydım eğer,
Sevda şiirleri yazmazdı kalemim.

Sana sevdalanmasaydım eğer,
Hayatım düz ve ıssız bir yol alırdı.

Sana sevdalanmasaydım eğer,
Bir yanım hep bomboş kalırdı ..... . . .

Sözün bittiği yerde,
Emin ol haykırıyor hala içimde,
Nakarat halinde;o,iki kelimelik altı hece .....


.... .........
.... .........
.... .........
.... .........
.... .........
.... .........
.... .........
.... .........
.... .........
.... .........
.... .........
.... .........
.... .........
.... ......... . . .