[CENTER]Kederler vardır yağlı bir ilmek gibi
Dolanır boynumuza kör gecelerde.
Bir boşlukta durmadan sallanır insan
Ki ağlamak son çaredir o yerde.
Gözyaşı... O ilk isyanı çocukluğumuzun
Bir nehrin yatağından ilk taşması,
Yaşamak, sele boğulması arzuların
Ve nehirlerin sonunda bir denize karışması
Ölür zamanla anılar, dostlar, sevgiler
Bir yürek ne kadar dayanır bu özleme?
Çalgılar çalmaz olur, şarkılar biter
. . .

[CENTER]de gülüm! De ki: ela bir günde gelecegim
istanbul darmadagin olacak, saçlarim
darmadagin. Hepsi, darmadagin!
üzülme gülüm! Toparlanacagiz, birlikte,
ayaga da kalkacagiz, yürüyecegiz de gülüm

[IMG]https://lh4.googleusercontent.com/-nH0LUTikdJQ/VC3eEcuNZpI/AAAAAAAANBk/VRJEHvCDLoE/w426-h270/istanbul-new02%2Bcopy.jpg[/IMG][/CENTER] . . .

Her yanım savaş VE acı.
Her yerde duyulan haykırışlar .
Heryer sisli.
Caddeler sokaklar ...
Çocuk feryatları ...
Kaybedilen hayatlar...
Kederlerin beni ezip ezip susması ne garip !!!
Oysa , ruhu hasta insanlar siyah gölgelerde yaşar
* * * * * * * * * * * * * * * * *
Yaşayan ölüler mezarlıgın güllerinde bitmez ...
Bir sonbahar akşamı gibi yaprak yaprak dökülür şafaga .
Gün ışıgı anlamsızdır . . .

De ki: «Eğer (yeryüzün) de (insanlar gibi) sakin sakin yürüyen melekler olsaydı biz ancak onlara gökden melek bir rasül gönderirdik».
(İsra, 95)

Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve selleme karşı yapılan mücadele kapsamında başarısız kalanlar kaleyi içten fethetmenin yolunu yine İslâmî referansları kullanarak öyle bir sinsî mücadeleye girdiler ki, saf, temiz ve iyi niyetli Müslümanları, kendi elleriyle kendini kesenlere çevirdiler. Hedef konuları seçen hain niyetli ve Müslüman . . .

Cumhuriyet Savcısı olarak görev yaparken, saygı duyduğum 50 yaşlarında siyasal menşeli bir istihbaratçı ağabeyimle bir mevkide hasbıhal ediyordum.
Konuşurken ona “Bir kitap yazma hazırlığı içindeyim” dedim. (Bu kitaptan sevenlerimin yoğun ısrarları üzerine vazgeçtim.)
İnfialle bana dedi ki:

-“Sakın ağabeycim, böyle bir şey yapma!”

Israrla sebebini sorduğumda fevkalade . . .