''İyi yönetici olmanın sırrı dört yanlıştan kaçınmak, beş doğruyu uygulamaktan geçer.

Dört yanlış şunlardır:

Nasihat etmeden infaz etmek (gaddarlık), öğretmeden başarıyı ölçmek (kabalık), yönetimde gevşek olup sınırlar koymak (art niyet), özlük haklarının dağıtımında cimri davranmak (bürokrat olmak).

Beş doğru ise şunlardır:

Müsrif olmadan eli açık olmak, gocunmadan çalışmak, haris olmadan istek duymak, mağrur olmadan rahat davranmak, . . .

''Çocuklarınız sizin çocuklarınız değil,
Onlar kendi yolunu izleyen Hayat’ın oğulları ve kızları.
Sizin aracılığınızla geldiler ama sizden gelmediler
Ve sizinle birlikte olsalar da sizin değiller.
Onlara sevginizi verebilirsiniz, düşüncelerinizi değil.
Çünkü onların da kendi düşünceleri vardır.
Bedenlerini tutabilirsiniz, ruhlarını değil.
Çünkü ruhları yarındadır,
Siz ise yarını düşlerinizde bile göremezsiniz.
Siz onlar gibi olmaya çalışabilirsiniz . . .

Bu bozukluğa sahip kişiler, kendilerini aşırı beğenir, devamlı övülme ihtiyacı duyar ve empati yeteneğinden yoksundurlar. Benlik değerlerini aşırı düzeyde abartmış ve fiziksel, zihinsel ve ruhsal yönden üstün olduklarına inanırlar. Bulundukları sosyal ortamda el üstünde tutulmak ve hak etkileri ilginin gösterilmesini isterler.

Diğer insanlara göre özel olduklarını, dolayısıyla her şeyin en iyisinin kendi hakları olduklarını ileri sürerler. Çok zeki, başarılı, güçlü ve fiziksel olarak . . .

Bu kişilik bozukluğu grubuna giren bireylerde aşırı, utangaçlık, çekingenlik, sosyal ortamlardan kaçınma, eleştirilmeye ve ret edilmeye karşı duyarlılık yoğun bir biçimde görülür.
Her davranışının başkasında oluşturduğu etkinin üzerinde gereğinden fazla dururlar, kabul edilmemekten ve eleştirilmeye karşı ciddi kaygıları vardır. Alay edilecekleri korkusuyla grup ortamlarında durmazlar. Davranışları üzerinde aşırı bir oto kontrolleri vardır.
Bütün ilişkilerini ve iletişimini kabul veya . . .

hatırladıgım kadarıyla 5 yaşında falandım annem televizyonu açmış bişeylere bakıyordu sonra yanına gittim .Bana baktı yaşlı gözlerle belli ki üzgündü .sordum ;
anne ne oldu GLUM İNSAN YAKIYORLAR İNSAN !!! dedi . insan nasıl yanardı , yakan kimdi ,yananların suçu neydi ,diye düşünürken birden ilkindim ve elimde bi sıcaklık hissettim baktım annem çay bardagını eliMe degdirmiş canıM çok yanmıştı anneme ne yapıyorsun dedim .baktı yüzüme ve dedi ki : OGLUM SENİN ELİNE SICAK SU DEGDİ BÖYLE . . .