Uyan çocuk..
Kaçıncı rüyaya yumdun gözlerini
Bu yalancı dünyanın kan feraceli baharında?
Saf değil düşlerin kadar, gözleri açık gördüğün kâbuslar.
Uyanmayla başlıyor kalbin ritimsiz vuruşu…
Unutulmuş bir sızının, yeniden alev oluşu.
Uyan… Kaldır kirpiklerinin düş yükünü; battı Güneş…
Yüzüyor yıldızlar yalnızlığına.
Gün, karanlık…
Kalk çocuk…
Kapat artık pencerenin sızdıran çatlaklığını.
Dönmeyecek kırık kafesine;
. . .

. . .

Hiçbir duygumu ertelemedim ben. Yaşayacağım hiçbirşeyi sonraya bırakmadım. Sonra diye birşeyin olmadığını biliyorum çünkü. Hep yarına dair hayaller kurmak, gelmesi mümkün olmayacak zamanları beklemek benim isim değil.

. . .

“En uzak mesafe ne Afrika’dır,
Ne Çin, Ne Hindistan,
Ne seyyareler
Ne de yıldızlar geceleri ışıldayan…

En uzak mesafe iki kafa arasındaki mesafedir..
Birbirini anlamayan…”

Bir gülüş kadar içten
Bir gülüş kadar gerçeğiz
Kim olduğumuz, ne olduğumuz önemli değil
Kendimizi ifade edebildigimiz yerdeyiz
Sevildiğimiz kadar değil
Sevebildiğimiz kadar değerliyiz!

ç(alıntıdır)
. . .

. . .