. . .

İnsanoğlu kan, acı ve feryat içinde doğar; duyduğu ilk şey ağlamadır. Doğum tam anlamıyla tabi bir fiil değildir; acı vericidir, neredeyse zalimcedir. Bu, yaratılmış olan hayatın kendisi hakkında doğrudan bir şey söylemez mi?

. . .

“Dünyaya gönderiliş sebebim varlığımın bir hiçten ibaret olduğunu anlamam için midir?”

Dostoyevski’nin bir kahramanının sorusu..

AYNI KAHRAMANA AİT BİR SÖZ DAHA;“İnsan hedefe varmayı değil, hedefe giden yolları sever” .. . . .

“Her aydınlığı yangın sanıp söndürmeğe koşan zavallı insanlarım: Karanlığa öyle alışmışsınız ki yıldızlar bile rahatsız ediyor sizi!”
Cemil Meriç . . .

Yaşıyorsam Ama Uzaktaysam Senden..

Bil ki seni hiç unutmadım
Ölüm değilse bizi ayıran
Yazık olmuş, hata yapmışsız ...
Senden ya da benden ne farkeder
Şeytana uymuş aşkı yakmışız
Adımı söylemezdin bana seslenirken
Aşk derdin, aşkım derdin
Her aşk dediğinde
Beni kendinde daha da aşık ederdin
Buluştuğumuz anları hatırlıyorum
Güller açardı gönlümde sen gelirken
Üç-beş saat bile ayrılsak
Yapraklarım dökülürdü . . .