ellerinin sıcaklığını hissedememişsem eğer
saçlarını kokusunuda alamamışsam
hislerimi kafesindeki kuş gibi azad etmemişsem
buralardan sensiz çekip gitmişsem
zordur gitmek.

telefonda bile sesini duyamamışsam
gözyaşlarımla boynunu ıslatamamışsam
gözlerine karadenize dalar gibi dalamamışsam
rüyalarında süzülememişsem bulut gibi
zordur esmek

titremişsem soğuklarda sensiz
çöl sıcaklarında bile ısınamıyorsam . . .

. . .

. . .

tomurcuk gül sendin canım..
hiç düşünmeden alıp koydum seni
kimsenin olmadığı bir yere,
yüreğimin ortasına..
kanımla suladım toprağını,
canımın yarısını verdim sana..
gül oldun, dikenlerin oldu,
bir bir battı yüreğime..
ama yinede usanladım seni sevmekten . . .

Sessizdi o gece odam çünkü yanlızdım..
Gözlerim dalsada camdan dışarıda ışıldayan gökyüzüne
Yıldızlar sürekli göz kırpsada benim gözlerime
Ben göremiyordum...
Çırpınan bir sevinç vardı içimde ancak oda sessizdi artık
Yılmıştı belkide koRkmuştu bu yanlızlıktan
Ve susmuştu...
Kimse duymuyordu ve hiç kimse umursamıyordu yakarışlarını..
Ellerim camda, gözlerim dışarıda seni düşlüyordum bu çıkmazda...
Uzaktın bana bir o kadar da . . .