Oturdum başka bir İstanbul düşündüm
Daha çok sen olan daha bir seninle
Yeşili daha yeşil, mavisi daha mavi
O, herşeyi daha güzel yapan ellerinle

Sildim bütün yıldızları gökyüzünden
Yerine gözlerini koydum, gözlerini
Serdim saçlarını üstüne İstanbul´un
Dudaklarının rengine boyadım heryerini

Şimdi İstanbul aydınlık, öyle pırıl pırıl
Estirdiğim

Ne kadar küçük şeylere ağlardık..
Bir tutam saç, bir oyuncak araba , bir bebek...
Şimdi büyüdük
Çok büyük olaylar bile ağlatamıyor bizleri...
Ölümler , iflaslar , savaşlar...
Şimdi daha mı güçlüyüz ?
Yoksa daha mı alışkın ?
Hayatı öğrenmek alışmak mı acaba ?