. . .

. . .

Çoğumuz, babamız henüz hayattayken onun yüzüne bir kere bile dikkatle bakmayız. Baba, “baba” demeye başladığımız günden itibaren sürekli karşımızda duran bir alışkanlıktır. Yıllarca babamızdan değil, bir alışkanlıktan bahsederiz: Annemize, “babam bu gün niçin gecikti?” diye sorarız; kardeşimize, “babam . . .

Hırsla söylendi!
-Ne dedin de yapmadım şekerim bu güne kadar? Hadi söyle? Başka adamlar her söyleneni kulak arkası ederken ben ne yapıyorum?
-İyi ama zaman.....




. . .

Müsait Olduğunda Beni Sever misin Anne?
İçeri girer girmez neşeyle bağırdı:
-Anne biliyor musun bugün yuvada ne oldu?
- Görmüyor musun ? Telefonla konuşuyorum.
Herkesin sevdiği şey birbirine benzemiyordu. Annesi telefonu, babası arabayı seviyordu.
Her şey erteleniyordu, telefon ve araba söz konusu olduğunda... Bir de eve misafir gelecek oldu mu kendisine hiç yer kalmıyordu.


...Nerelere gitseydi? Annesi kapattı telefonu.
Mutfaktan tencere . . .