Gerçek yolculuk, kendine yapılan yolculuktur....

Şaşkınlık ve yokoluşu da yaşadıktan sonra bile uçmayı sürdürerek, kendi küllerimiz üzerinden yeniden doğabilmek için kendimizi yakmadıkça, bataklığımızda, tüneklerimizde ve kafeslerimizde yaşamaktan kurtulamayacağız.

Şimdi kendi gökyüzünde uçmak zamanıdır...

. . .

. . .

[SOL][IMG]https://avatarcity.files.wordpress.com/2009/09/siyah-beyaz-cift-105.jpg?w=550[/IMG][/SOL][SIZE="3"][B]Hayat bazen garipliklerle doludur.Bize içinde bulunduğumuz günü unutturacak kadar garipliklerle hemde.
İçimizi acıtanda o acıyı geçirecek olanda hep aynıdır...Dönüp dolaşıp hep aynı kişiye açılır kapılarımız..Yanılgılarımız, yangınlarımız,yalnızlığımız hep aynı kişiye yöneliktir aslında...Bazen söylemeden yazdığımız cümleler bazen iç sızısından damlayan hüzünler...Evet! . . .

"Nasıl gidiyor?" diyenlere seni gösteriyorum....
"Bak işte" diyorum...
"Böyle gidiyor..."

. . .

[SOL][IMG]http://www.dersimiz.com/gorseller/txt/01/keskeler.jpg[/IMG][/SOL][SIZE="3"][B]Düşündüm de; bu kelime bir insan ismi olabilirdi, şehir ya da ülke ismi de olabilirdi, belki bir hayvan ismi... Belki bir renk ismi... Ama değil! Gözle görünmeyen, bir durumu anlatan olumsuz bir kelime bu kelime. Diğer bir deyişle “pişmanlık”...

Kimin yok ki pişmanlıkları? Dünya’nın en başarılı insanlarına sorun onların bile vardır muhakkak. Önemli olan, hayatımızı çok büyük anlamda . . .