Oyun başlar….


Taşları dizilir önünde… Sıra sıra karışık, rakamlar… Rengarenk; sarı, mavi, kırmızı, siyah… Senindir, senden bilirsin, sanki kırk yıllık dostun hepsi… Bakarsın hepsi tanıdık, bu oyunun sonu güzel, dersin… Seçtiklerin, umut ettiklerindir… Umut etmek zaten hep yaşamak değil midir?.. Başlarsın heyecanla, sarı beklersin; siyah gelir. Bozarsın, sıralarsın yeniden, sarılar çıkıverir . . .

. . .

Bana bir şiir yaz
Bahar olsun içinde
Tomurcuk açsın gülleri
Her mısrası özlemek olsun
Şarkı olsun gönüllerde
Yüreğime yazılsın adın
Kimseler duymasın…


Bana bir küçük gül ver
Kırmızı olsun
Seninle kanasın yaralarım
Kaderimde yazı olsun
Hasret koksun buram buram bakışın
Yemin olsun her adımın . . .

Susma,

Sen konuştukça cennet kokusu kaplar dünyayı…Kuşlarım kanat çırpar, yelken açar martılar denizler üstünde çığlık çığlığa… Sesinlebaharlanır toprak, yeşillenir baharlandıkca umutlar… Uyanır karıncalar uykudan…Dizelenir yollara sıra sıra, öbek öbek yağar düşlerim. Yağmur gibi, sel gibisesinle, ıslanırım… Islandıkça büyür içimdeki yaslı çocukluğum…

Susma,

Sen konuştukça dünya . . .

Geç mi kaldım yaşamaya

Menzile varmak için çok geç

Adım atmak için düşünürken

Çok geç kaldım anlamaya

Sevdayı taşımaya çalışırken

Umut zırhlarını kuşanmaya

Baharı beklerken

Çok geç kaldım yaşamaya


. . .