Ben beni sende unuttum ey yar
Ben beni sende unuttuğum yerde bırak..''

Baharda yalancı kışlar yaşadım
Tenim teninin ırmağında akardı
Delice bir vuslata kilitlenmek
Bağlaçlarımın her gelimliğinde
Aynalarda rüya iklimlerinin yanışı vardı

Sus payı bırakırdı dudaklarının nemi
Toparlanma bahanesi düşerdi ıslaklıklarıma vücudumuzun
Upuzun kirpiklerinden düşerdi gecenin mayhoşluğu
Susardım

Gözlerimin perdesine düşerdi . . .

'Orada Olmak ve Kitap Okumak Vardı'' . . .

+ Kim bu ABİ ?
- Nasıl yani kardeşim.
+ Bunları sana yazdıran kim ?
- Biri var işte.
+ Abi çok mu sevdin onu ?
... ... ... - çook hep sevdim mesela.
+ Neden gitti ?
- Sevmiyomuş.
+ Neden umut verdi peki abi ?
- Şimdi de pişmanmış.
+ Ne yapmalı ki ?
- boşvermeli, yoksa bi daha gündüzlere merhaba diyemezsin..
+ Bu halde olmak istemezdim abi .
- Bende istemezdim, zaten konuştuklarımızda böyle değildi..
. . .

bugün içimden hiçbişey gelmiyorr
ne yazı yazmak ne şarkı söylemek
ne de bilgisarayın başında oturmak
çünkü anladım ki bütün bunlar sen varken güzel sevgilim sen olmayınca hiçbişeyin tadı tuzu yok
senki benim hayat neşemsin
. . .

. . .