. . .

Taşmış nehirler gibi geliyordu…
Okyanus gibi kaplıyordu, kapsıyordu…
Sen, şaşkın, olanlara anlam veremez, sarhoş halindeydin.
Ancak bu olur, bu kadar olur diyordun.
İstesen de durduramayacağın bir akın halinde geliyordu.
O kadar kendisiydi ki, o kadar istediğindi ki, o kadar beklediğindi ki…
Diyemezdin, gelme, diyemezdin…



Bir de gitmeseydi…

. . .

. . .

benim hiç sapanım olmadı anne,
ne kuşları vurdum,
ne de kimsenin camını kırdım...
çok uslu bir çocuk değildim ama,
seni hiç kırmadim, hep boynumu kırdım.
ben hayatım boyunca
bir tek kendimi vurdum! ..

suskun görünsem de,
fırtınalı ve mağrurdum anne.
bir mızrak gibi,
aynada hep dik durdum anne! ..
ben sana hiç bir gün laf getirmedim,
leke sürmedim.
ama göğsümü çok hırpaladım,
kalbimi . . .

kelımelerım ıntahar ettı yıne cumlelerımde ...
aşka aşina gönüllerin derin yaralı serzenişleri var sehrimde....:
hiç dogmamış bedenlerin düş kokulu hüzünleri saklı avuc içlerimde...
sahıpsız ruhların bilinmeze ait tenleri sevişir düşlerimde ....
kalabalıklara tutsak yuregı yalnızlıklara zıncırlı bir sen kalırsın bana geriye......
saklı sevdaların gizem süslü körpeliği sarar ikimizi ve susarız yıne ikimize .....
bır sen sevdım hıc olmadıgın halde sensızlıge . . .