İşte gözün bir kere alışmışsa maviye,
Ve bir kez koklamışsan bir papatyayı,
Bir kez iyi gelmişse sana uzaklar ve kaçıp gitmeler,
Sonrasında ne beton şehirler iyi geliyor sana,
Ne de yüreği taş insanların samimiyetsiz halleri.
Yol olup akıp gitmek istiyorsun sadece,
Maviyle yeşilin birleştiği yerlere. . . .

O kadar güzel unutmuştun ki beni,
Hatırlatmaya kıyamadım... . . .

Eylül"dü
Dalından kopan yaprakların
Sararan yanlarına yazdım adını
Sahte bir gülüşten ibarettin oysa.
Ve hiç bilmedin ellerimin soğuğunu.
Eylül’dü.
Di’li geçmiş bir zamandı yaşadığımız
Adımlarımızın kısalığı bundandı
Bundandı gözlerimin durgunluğu.
Sarı sıcak cümlelerde sözün kadar yalan,
Ellerin kadar ıssız,
Sen kadar zamansız molalar veriyordum
Ve çocuksu bir bencillikti hüznümüz.
Eylül’dü.
İzlerini . . .

Eyvallah kelimesini seviyorum.Gidenede yakışıyor, gelenede... . . .

> Sevmek cesarettir,Korkunun oldugu yerde ask yoktur.
> Sevmek; Düzenlere,oyunlara,kötülüklere meydan okumaktir.
> Sevmek; uzaklasmaktir yalandan, bencilligi hiçe saymaktir.
> Bir baska açidanda inanmaktir sevmek.
> Gerçekten inanmaktir, tümden inanmaktir.
> Insan sevince; sevdigine bütün varligi ile teslim olmamissa,yeteri derecede
> sevmemis demektir.
> Ve ona kayitsiz sartsiz inanmiyorsa,sevgiden bahsetmeye bile hakki yoktur. . . .