Belki güneş bi gün ikimiz için doğar Belki korkuları hayallerimiz boğar O masal günü gelinceye kadar Susuyorum , susuyorum Susadıkça yüzün düşer aklıma Korkar oldum düşlemekten Adını anarım çoğalır sesim Konuşmaktan düşünmekten özlemekten Gel bak bir elimde gökyüzü var hala Ötekinde kayıp giden yıldızlar la la Korkularda benim umutlarda Beni bırakma Kimse kimsenin herşeyi olamaz-mış Di'li geçmişten tek yaramsın sen Sensiz kimsemiyim kimsesizmiyim bilmem , Hiç bilmek istemem hatta düşünmem . . .

Habersiz olsan duymasan da feryadımı Görmesen de göz yaşlarımı Yine de seviyorum seni seviyorum Biliyorum gecenin koynunda yalnız yürüyüşlerim bitmeyecek Biliyorum uzanan ellerim ellerine hiç değmeyecek Biliyorum sen bir rüyasın hayalsin bana Kıyılarıma yaklaşmayan bir yelkenli Üşüyen ellerimi ısıtmayacak bir güneşsin Yine de yine de yine de seviyorum seni Seni sevmek acıların içinde tat zerresi ...Seni sevmek iki kere ikimin dört keresi Seni sevmek karanlıkta mum alevi Seni sevmek hem kanatmak . . .

Beni üzen insanları ZAMANA bıraktım..! DEMLENİYORLAR..! Kıvama geldiklerinde, YUDUM YUDUM içeceğim..! HABERLERİ OLSUN..! . . .

Gittin işte,
Her şeyinle beraber gittin
Bittin işte,
Beni de kendinle beraber bitirdin
Aslında sen böyle değildin
Benimle beraberken ara sıra gülerdin
Sevgi adına, aşk adına
Omzuma yaslanıp gözyaşı dökerdin
Bana sımsıkı sarılırdın, sıcaklığını hissederdim
Ve aslında ben, seninle değil
Tutku dolu göz yaşlarınla sevişirdim.
Şimdi çok suskun ve çok durgunsun
Sadece ağlıyorsun
Gözlerin gözlerime bakmıyor artık . . .

. . .