Kimse duymasın seni, kimse bilmesin, kimse sevmesin seni, kimse de dokunmasın benim dokunduğum gibi. Bencilim bugün biraz affet beni. Kurtarmıştın en kötü anımda oysaki, şimdiyse kendin ittin. Aşkımız bitmeden biz bittik. Ne saçma! Birbirini seven iki insan birbirinden nefret ediyor rolü yapıyor şimdi. Sarılıp uyumak varken birbirlerinin canlarını yakıyorlar. Birbirlerinin gözlerine bakıp “sen benim hayallerimsin” demek yerine bunu inkar etmekle meşgul oluyorlar. Özlemleriyle hayal kırıklıklarını . . .

KONUSMASI MEST EDIYORDU BENI EVLERI YOLUMUN ÜSTÜNDEYDI O MUHTEŞEM O COK SAHANEYDI ONU GÖRMEK HERSEYE DEGERDIYA DOLAYISIYLA SIK SIK EVE GIDIP GELMELERDE HEP BAHANEYDI SENI SEVIYORUM DE...MEK AN MESELESIYDI HER DEFASINDA ERTELEDIM UTANDIM BU GÜN OLMASA YARIN OLUR SANDIM SANA NASIL ANLATAYIM BEN COK APTAL BIR ADAMDIM VE BIR AKSAM ÜSTÜYDÜ ONU GELINLIKLE KUAFÖRDEN CIKARKEN GÖRDÜM ICIMI BİR TUFAN SARDI DÜNYA YANSA NE YAZARDI INANAMADIM ACELE EDECEK EVLENECEK NE VARDI BAŞIMA TAÇ YAPMAZMIYDIM GOZÜM GIBI . . .

Sonu belli olmayan bir yokuştur hayat, karşına ne zaman neyin çıkacağını anlayamazsın.Bazen senden en değerli bişeyleri alır götürür sende tutamazsın.. Bazen de yaşamanın getirdiklerinden kaçmak kurtulmak istersin ama kaçamazsın.. Böyledir hayat,bir türlü anlayamazsın.ama bir gerçek vardır:''Acıyı tatmadan Mutluluğu tadamazsın.. . . .

AŞK NEDİR?

Aşkın, beyinde muhakeme yeteneğini çalıştıran bölümü etkisiz hale getirdiği, beyindeki kimyasallardan serotoninin aşıklarda ve saplantılı kişilik bozukluğu olanlarda aynı seviyede olduğu belirlendi.

İnsanoğlunun en güçlü ve coşkulu ruh hallerinden olan aşkın nörolojik temellerini araştıran nörologlar, bu sevgi ve arzunun . . .

ßiz üç arkadaşız...
MutLuLuk, acı ve biz..!
Herqün sakLambaç oynuyoruz...
MutLuLuk hep mızıkçı , sakLanıyor bizden. ßazen .........ben ebe oLuyorum, acıyı buLuyorum. ßazen de acı beni buLuyor sakLandıqım yerden... ßazen mutLuLuqu buLduqumu zannediyorum... Çanak çömLek patLadı diyor acı, sakLandıqı yerden. Gün bitmek üzere... Ama MutLuLuk hâLâ ortada yok ... . . .