Hiç bir zaman fotoğrafına bakıp uyuya kalmadım. Telefonu masada gözümün önünde tutmadım, yatmadan önce ve sabah uyandığımda senden mesaj beklemedim. Senden kimseye bahsetmedim, o yüzden hatırlatacak kimse de olmadı. Özledim de denemez, aklıma geldiğin anlarda " geçer şimdi"dedim. Geçti. küçük hediyeler almıştın bana, onları gittiğinin ertesi günü çöpe attım, aldığın tuzluk zaten kendi düşüp kırıldı. Seni seviyorum diyordun, hatırlayıp güldüm, inandığım için kendime kızmadım. Bir yemin . . .

Yüreğinin götürdüğü yerde KIRILIRSIN...
Aklının götürdüğü yerde YANILIRSIN....
Yüreğin aklına , aklın yüreğine uymaz DARALIRSIN...
Sonra ne akıl kalır, ne yürek DAğILIRSIN.... . . .

http://img03.blogcu.com/images/e/r/e/eresim/20kw1_1255758500.jpg . . .

. . .

. . .