Hasret mi yüreğime çöken seni görmeden önce
Kol kola girmişçesine rüzgârla güneş
Bir saç teli kadar ince sızlıyor içim
Hasret ki benim karanlığımda
Erircesine demir kıvamında
Erircesine ömrümce
Rüyalar kâbus derinliklerinde
Daralınca göğüs kafesim
Sıkarcasına boğazımı
Hasret en büyük işkence
Hasret esen rüzgar yağan yağmur
Hasret kar boran
Hasret siyah beyaz bir resim
Hasret bir çift göz derinliklerinde kaybolan . . .

ağmur yağıyor,yağmur yağıyor
Yağmur gözlüm sen görmesen de
Sen bilmesen de, dışarıda yağmur yağıyor
Hasretime yağmur yağıyor
Gözlerime yağmur yağıyor
Ayrılığa yağmur yağıyor
Yanan kalbime yağmur yağıyor..
Toplamışsın hatıraları bir bir
Bir can gidiyor,bir ömür gidiyor
Farkında mısın bilmem?
Dışarıda yağmur yağıyor
Gecelerin koynuna salarken beni
Ümitleri toplamış gidiyorsun
Yağmur yağıyor,yağmur yağıyor . . .

Onu tanıdığım şehir,
Tanıdım sandığım şehir.
İstanbul..
Yaşamaktan bıktığım şehir,
Raylardan çıktığım şehir,
İçip te yittiğim şehir,
Başlayıp bittiğim şehir.
Beni mahveden şehir,
Beni kahreden şehir.
Sarayburnunda ağladığım şehir,
Yollarında ağladığım şehir,
Ağlarken, denizini izlediğim şehir,
Aşkımı herkesten gizlediğim şehir,
Öldüğüm şehir, öldüğüm şehir . . .

ayrılık kıskançlığın ta kendisidir
ayrılık güvensizlikten kaynaklanır
ayrılık savaşın en büyük göstergesidir
ayrılık ölümdür, ölüme kucak açmaktır
ayrılık gururdandır, onurdandır
ayrılık sevimsizdir
ayrılık GÖRESLEMEKTİR
ayrılık düşünmektir
ayrılık yolculuktur
ayrılık gitmektir
ayrılık şaşkınlık yaratır
ayrılık en değersiz unsurdur
ayrılık kavgayla başlar
ayrılık umuda kaçmaktır
ayrılık dört duvar arasındadır . . .

. . .