"Bu şehrin sokaklarına sinmiş yalnızlığım
Sensizliğin köşebaşındayım
Avuşlarımda kırık dökük pişmanlıklar
Avuntusuz çıkmazlara doğru yürüyorum
Bütün umutsuzluğuma İnat,
Yine seni arıyorum
...........
Yarım kalmış şiirlerim gibisin
Yaşanmamış çocukluğumsun anılarımda
Öylesine eksiğim sensiz
Öylesine sahipsiz
İşte bütün umutlara havlu attım gidiyorum
İçimde geçkalmışlığın çaresizliği
Gel gör . . .

herşey bir AN'da oldu
doğum hariç, o hep sancılı oldu
gitmek bir an meselesi adı üstünde, dumanı gibi aynı
sırtımı döndüğümde tüm dertlerim uçup gidecek benden
bir elim var yazdığım, hiç susmayan
bulutlardan kelimeler çıkartan, toprağa yağdıran
bir elim var içinde avuç dolusu damla, bütün bir ben aslında
açtığımda ağzımı, aslında susmaya yüz tuttum
ben bir yaratılmıştım herkes gibi
kanımdan aşk akıyordu sinsice, öyle bana sormadan . . .

. . .

Yine mi dönüyorum hüzünlü saatlere? Oysa geceye beş kala
çağırışlarını duymuştum. Belki sensindir diye bir umut kapladı içimi.
Nafile, sana uzanan bütün yollar kapalı...öğrendim, evet geç de olsa
öğrendim bunu. Çok geç olsa da...

Uzaklardan bir ses olmak istedi bir dostum, uzaklardan bir el...
Üşüme diye. Olamadı, olamazdı, yokluğun her şeyden daha soğuktu.
Yokluğun soğuk, yokluğun buz gibi...

Hani; öyle üşürsün ki, artık hiç . . .

kahırlardan ba$ka ne vardı sanki verdigin,

acılardan zevk alır hale getirmi$tin.

yinede görmek i¢in seni,

$eytan'a uyup bir daha bozacaktım yeminimi.

vedala$madan gidi$in geldi aklıma.

VAZGECTIM!


payla$tığımızı sandığım güzel günler hatırına

su¢lu benmi$im gibi,

af dileyecektim gözlerine bakıp.

her türlü cezana razı olacaktım.

boynumu . . .