Desem ki vakitlerden bir nisan akşamıdır,
Rüzgarların en ferahlatıcısı senden esiyor,
Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini,
Ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim,
Sende kopardım Çiçeklerin en solmazını,
Toprakların en bereketlisini sende sürdüm,
Sende tattım yemişlerin cümlesini.


Desem ki sen benim için,
Hava kadar lazım,
Ekmek kadar mübarek,
Şu gibi aziz bir şeysin;
Nimettensin,nimettensin! . . .