Arama

İnsan sevgisi temalı resim, şiir, yazı örnekleri verebilir misiniz?

En İyi Cevap Var Güncelleme: 3 Ekim 2018 Gösterim: 22.065 Cevap: 5
Misafir - avatarı
Misafir
Ziyaretçi
30 Eylül 2009       Mesaj #1
Misafir - avatarı
Ziyaretçi
İnsan sevgisi temalı resim, şiir, yazı örnekleri verebilir misiniz?
EN İYİ CEVABI ThinkerBeLL verdi

İnsan sevgisine dair...


Yazı 1


İnsan taşıdığı ve yaşadığı duygularla değer kazanmaktadır. Sevmek duygusu da insana verilmiş en güzel ve anlamlı duygulardan bir tanesidir. Sevgi, sadece insana mahsus bir duygudur. Bu duyguyu, en mükemmel şekliyle yaşayabilen sadece insandır.

İnsana sevmek yakışıyor. İnsan, sevince ve sevilince insandır.

İnsan, her şeye karşı taşıdığı sevgisiyle âlemin her tarafıyla alâkadardır. Sevgisi ne kadar büyükse, insan o kadar büyüktür. İnsan, sevgisiyle anlam kazanıyor. İnsanı insan yapan değerlerdendir sevgi.

Sevgi kapasitesi yoğun insanlardan oluşan bir toplum, hayatın yaşamaya değdiği, insan olmanın lezzet verdiği, insanlar arası ilişkilerin kaliteli olarak icra edildiği bir dünyanın kapılarını açacaktır.

Sevgiyi taşımak ve yaşayabilmek her insanın harcı değildir. Bu san’atı herkes güzel icrâ edemiyor. Sevmek gerçekten san’attır.

Dünyanın yaşanabilirliği, sevginin insanlardaki oranıyla alakalıdır. Nitekim sevgisizler yüzünden her geçen gün dünya neşesini, sevincini, heyecanını kaybetmektedir. Sevgisizler dünyaya daha çok hükmettiğinde, dünya ömrünü tamamlamış olacaktır. Onun için dünyadaki insanları, sevenler ve sevmeyenler diye ikiye ayırmak mümkündür.

Ama tabiî neyi seviyor insan, neden seviyor, bu sevgi ona ne kazandırıyor asıl belirleyici olan da bu noktadır.

İnsana bu duyguyu Veren, onun kullanım sınırlarını da belirlemiştir.

Sevgi, taşıyanı sevimli kılar.

İnsan, taşıdığı duygularla anlam kazandığı için, güzel duygular taşıyan insan haliyle güzelleşeceklerdir. Sevgi, taşıyanda etkisini gösterir. İnsan, bedeni içinde taşıdığı duygular ile değerlendirilir. İnsanı bir duygu kabı olarak düşünürsek, bu kabın içinde olanlar dışa da yansıyor. Bu kapta sevgi taşıyan seviliyor.

İnsan bedenine iskân edilen ruh, ancak sevgi ile nefes alıyor.

Sevgi, ruhun gıdasıdır. Bütün varlık sevildikçe anlamlıdır. İnsan böyle bir sevgi gıdasından haz duyar. Bedende yaşayan ruh, sevgiyle beslenirse güzelleşir.

Sevgi, ruhun da genişlemesine vesiledir. Her şeyin sevilecek tarafına yönelen ruh, sevginin her şeyi kapsadığını görecektir.

Ruh sevgili ise, ruhun istimal ettiği organlar da sevgili olacaklardır.

Böylece göz, sevgi gözlüğüyle hayata bakacaktır. Görülen, varlıklardaki güzellikleri görecektir ve gösterecektir. Sevgi kulağı, işitme organına dokunan bütün seslerin sevgi melodisini hissedecek ve terennümünü böylece idrak edecektir. Sevginin hakim olduğu vicdan, kendisine dokunan bütün olaylardan sevgiyi öz olarak çıkaracaktır.

İçinde sevgi taşımayan bütün davranışlar, hem taşıyanı, hem de taşınanı rahatsız edecektir. Sevgisiz vermek, almak, ilgilenmek, gitmek, gelmek, düşünmek, hissetmek, dokunmak, hasılı onsuz ne kadar fiil varsa, ruhsuz olacaktır.

Zaten davranışın, sözün etkisi, davranışın kendisi kadar, içinde taşıdığı sevgidedir. Sevgi, davranışa nitelik kazandırmaktadır.

İnsan sevgisi kadardır...
İnsan sevgisi kadardır. İnsan, önce kendisini sever ve sevmeli. Sonra akrabalarını, çevresini, köyünü, kasabasını, şehrini, ülkesini sever ve sevmeli. Sonra sonra daire genişler gider. Gittiği ülkeleri, hayal ettiklerini, bütün yeryüzünü, semavatı, öte alemleri sever ve sevmeli. Böylece âlemde ne varsa, insan onlara sevgi besler.

İnsanlar, yardımlaşma ile yaşar,
İnsanlar, dostluk ile yaşar,
İnsanlar, sevgi ile yaşar,
İnsanlar, insan sevgisi ile yaşar.

İnsanlar, yardım yaparsa yardım alır,
İnsanlar, dostluk yaparsa dost olur,
İnsanlar, sevgi beslerse sevgi görür,
İnsanlar, insan sevgisi ile yaşar...

H intli bir adam suda bata çıka ilerlemeye çalısan bir akrep görür. Onu kurtarmaya karar verir ve parmağını uzatır ama akrep onu sokar. Hintli tekrar akrebi sudan kurtarmaya çalışır ama akrep onu tekrar sokar.
Yakınlardaki başka birisi ona, onu sürekli sokmaya çalışan akrebi kurtarmaya çalışmaktan vazgeçmesini söyler.
Ama Hintli adam söyle der:
"Sokmak akrebin doğasında vardır. Benim doğamda ise sevmek var. Neden sokmak akrebin doğasında var diye kendi doğamda olan sevmekten vazgeçeyim?"

Sevmekten vazgeçmeyin. iyiliğinizden vazgeçmeyin, etrafınızdaki akrepler sizi soksalar bile..
Son düzenleyen Safi; 3 Ekim 2018 03:33
ThinkerBeLL - avatarı
ThinkerBeLL
VIP VIP Üye
11 Aralık 2009       Mesaj #2
ThinkerBeLL - avatarı
VIP VIP Üye
Bu mesaj 'en iyi cevap' seçilmiştir.

İnsan sevgisine dair...


Yazı 1


İnsan taşıdığı ve yaşadığı duygularla değer kazanmaktadır. Sevmek duygusu da insana verilmiş en güzel ve anlamlı duygulardan bir tanesidir. Sevgi, sadece insana mahsus bir duygudur. Bu duyguyu, en mükemmel şekliyle yaşayabilen sadece insandır.

İnsana sevmek yakışıyor. İnsan, sevince ve sevilince insandır.

İnsan, her şeye karşı taşıdığı sevgisiyle âlemin her tarafıyla alâkadardır. Sevgisi ne kadar büyükse, insan o kadar büyüktür. İnsan, sevgisiyle anlam kazanıyor. İnsanı insan yapan değerlerdendir sevgi.

Sevgi kapasitesi yoğun insanlardan oluşan bir toplum, hayatın yaşamaya değdiği, insan olmanın lezzet verdiği, insanlar arası ilişkilerin kaliteli olarak icra edildiği bir dünyanın kapılarını açacaktır.

Sevgiyi taşımak ve yaşayabilmek her insanın harcı değildir. Bu san’atı herkes güzel icrâ edemiyor. Sevmek gerçekten san’attır.

Dünyanın yaşanabilirliği, sevginin insanlardaki oranıyla alakalıdır. Nitekim sevgisizler yüzünden her geçen gün dünya neşesini, sevincini, heyecanını kaybetmektedir. Sevgisizler dünyaya daha çok hükmettiğinde, dünya ömrünü tamamlamış olacaktır. Onun için dünyadaki insanları, sevenler ve sevmeyenler diye ikiye ayırmak mümkündür.

Ama tabiî neyi seviyor insan, neden seviyor, bu sevgi ona ne kazandırıyor asıl belirleyici olan da bu noktadır.

İnsana bu duyguyu Veren, onun kullanım sınırlarını da belirlemiştir.

Sevgi, taşıyanı sevimli kılar.

İnsan, taşıdığı duygularla anlam kazandığı için, güzel duygular taşıyan insan haliyle güzelleşeceklerdir. Sevgi, taşıyanda etkisini gösterir. İnsan, bedeni içinde taşıdığı duygular ile değerlendirilir. İnsanı bir duygu kabı olarak düşünürsek, bu kabın içinde olanlar dışa da yansıyor. Bu kapta sevgi taşıyan seviliyor.

İnsan bedenine iskân edilen ruh, ancak sevgi ile nefes alıyor.

Sevgi, ruhun gıdasıdır. Bütün varlık sevildikçe anlamlıdır. İnsan böyle bir sevgi gıdasından haz duyar. Bedende yaşayan ruh, sevgiyle beslenirse güzelleşir.

Sevgi, ruhun da genişlemesine vesiledir. Her şeyin sevilecek tarafına yönelen ruh, sevginin her şeyi kapsadığını görecektir.

Ruh sevgili ise, ruhun istimal ettiği organlar da sevgili olacaklardır.

Böylece göz, sevgi gözlüğüyle hayata bakacaktır. Görülen, varlıklardaki güzellikleri görecektir ve gösterecektir. Sevgi kulağı, işitme organına dokunan bütün seslerin sevgi melodisini hissedecek ve terennümünü böylece idrak edecektir. Sevginin hakim olduğu vicdan, kendisine dokunan bütün olaylardan sevgiyi öz olarak çıkaracaktır.

İçinde sevgi taşımayan bütün davranışlar, hem taşıyanı, hem de taşınanı rahatsız edecektir. Sevgisiz vermek, almak, ilgilenmek, gitmek, gelmek, düşünmek, hissetmek, dokunmak, hasılı onsuz ne kadar fiil varsa, ruhsuz olacaktır.

Zaten davranışın, sözün etkisi, davranışın kendisi kadar, içinde taşıdığı sevgidedir. Sevgi, davranışa nitelik kazandırmaktadır.

İnsan sevgisi kadardır...
İnsan sevgisi kadardır. İnsan, önce kendisini sever ve sevmeli. Sonra akrabalarını, çevresini, köyünü, kasabasını, şehrini, ülkesini sever ve sevmeli. Sonra sonra daire genişler gider. Gittiği ülkeleri, hayal ettiklerini, bütün yeryüzünü, semavatı, öte alemleri sever ve sevmeli. Böylece âlemde ne varsa, insan onlara sevgi besler.

İnsanlar, yardımlaşma ile yaşar,
İnsanlar, dostluk ile yaşar,
İnsanlar, sevgi ile yaşar,
İnsanlar, insan sevgisi ile yaşar.

İnsanlar, yardım yaparsa yardım alır,
İnsanlar, dostluk yaparsa dost olur,
İnsanlar, sevgi beslerse sevgi görür,
İnsanlar, insan sevgisi ile yaşar...

H intli bir adam suda bata çıka ilerlemeye çalısan bir akrep görür. Onu kurtarmaya karar verir ve parmağını uzatır ama akrep onu sokar. Hintli tekrar akrebi sudan kurtarmaya çalışır ama akrep onu tekrar sokar.
Yakınlardaki başka birisi ona, onu sürekli sokmaya çalışan akrebi kurtarmaya çalışmaktan vazgeçmesini söyler.
Ama Hintli adam söyle der:
"Sokmak akrebin doğasında vardır. Benim doğamda ise sevmek var. Neden sokmak akrebin doğasında var diye kendi doğamda olan sevmekten vazgeçeyim?"

Sevmekten vazgeçmeyin. iyiliğinizden vazgeçmeyin, etrafınızdaki akrepler sizi soksalar bile..
Son düzenleyen Safi; 3 Ekim 2018 03:35
Tanrı varsa eğer, ruhumu kutsasın... Ruhum varsa eğer!
ThinkerBeLL - avatarı
ThinkerBeLL
VIP VIP Üye
11 Aralık 2009       Mesaj #3
ThinkerBeLL - avatarı
VIP VIP Üye
İnsan sevgisine dair...
Yazı 2

İnsan sevmekle yücelir.
Sevgi, Allah’ın uğruna insanoğlunu yarattığı bir kavramdır. Allah, kendisinden bir parça olan sevgiyi insan kalbine koyarak insanı yüceltmiştir.

İnsan, kainatın en şerefli, en mükemmel varlığıdır. Dolayısı ile sevgiye öncelikle layık olan da insandır.

Bedenimize konuk edilen ruhumuz sevgi ile nefes almakta, sevgi ile beslenerek değer kazanmaktadır. Sevgi, dosttur. Dost ise, içini doldurmaya gücümüzün yetmediği kadar engin bir mefhumdur.

İnsanların mutlu olmaları, birbirlerini sevip saymalarına, karşılıklı anlayışa, birbirine yaklaşımlarına bağlıdır. İnsanların bu yaklaşımlardan doğan dayanışma ruhu ve birbirlerine destek olmaları refah ve mutluluğu kolaylaştıracaktır.

Yunus Emre, sadece insanı değil, bütün yaratılmışları yaratandan ötürü sevmenin gerekliliğini vurgulamıştır. Hatta bir şiirinde kalp kıran insanın namaz kılmasının değer taşımadığını ifade etmiştir.

“Bir kez gönül yıktın ise ,
Bu kıldığın namaz değil.”
Yetmiş iki millet dahi
Elin yüzün yumaz değil.


“Sevgi sabırlı ve sevecendir; Sevgi kıskanç kibirli yada gururlu değildir; Sevgi hasta yapılı; Egoist yada rahatsız edici değildir; Sevgi yanlışların hesabını tutmaz; Sevgi şeytanla mutlu değil, gerçekle mutludur; Sevgi asla vazgeçmez; inancı, umudu ve sabrı asla başarısızlığa düşmez. Sevgi başı ve sonu olmayan birşeydir... İnanç, umut ve sevgi. İşte bu üçü önemlidir. Ama en büyükleri sevgidir.”

Sevgi, cümle içerisinde kullanılan “şey” kelimesi gibidir. Tek başına bir anlamı bulunmaz ama kelime içerisinde sonsuza kadar uzanan anlamlar manzumesidir.

İnsan sevgisi karşımızdakine içten gülebilmektir. Tükenme yoluna düşmüş insan sevgisini, yoluna çıkıp geri çevirebilmektir insan sevgisi. Tanıdık tanımadık her karşılaştığımıza, “seni gördüm, sana değer veriyorum” manası yüklenmiş bir selamı esirgememektir insan sevgisi. Her insani ihtirası yenip, güzel örnek olmanın en iyi nasihat olduğunu hissettirecek bir olgunlukla davranabilme gücüdür insan sevgisi.

İnsanın doğasında var olan bu hissiyatın kullandıkça çoğaldığını anlatmaktır insan sevgisi. Yere düşene el uzatmak, kılıç vurana gül verebilmektir insan sevgisi.

İlahi sevgiye mashar olmanın ilk basamağı insan sevgisi olduğunu insanlık tarihi yaşamıştır. Mecnun”a sorarlar; “sen bu kara kuru leyla’da ne gördün ki sevdin?” cevap: “siz onu bir de benim gözümle görseniz…” der. Gene bir gün alıp Leyla’yı götürürler, mecnuna sorarlar: “senin Leyla diye yanıp tutuştuğun bu kız mıdır?” Mecnun, uzun-uzun bakar ve der ki; “hayır, benim sevdiğim Leyla bu değildir” der. İşte burada sevgi kendini aşmış ilahi aşka bürünmüştür.

Ey Fuzûlî! Sevgilinin kasdı, canımızı almakmış.
Gel.. Güzel uğruna can vermeyi kendimize bir borç bilelim.


Evren döner, dünya döner, en önemlisi hayatımızın her anını belirleyen Ay döner ve bir dolunay olarak zirve yapar. Sevginin de en tepe yaptığı ay, Ramazan ayı, en yüceye ulaştığı gün de bu ayın akabindeki bayramdır. Varlığımızın bütün nüvelerine yerleştirilmiş olan bu sevgiyi hür bırakma, başı boş koyverme günü bu bayramlardır.

Kırılmış olan kalpleri de, yıkılmış olan gönülleri de, bütün umutsuzlukları da onarıp, tamir etmeye bu bayramlarda sevgiye gereken değeri vermek yetecektir. Önce buruk ve kekermsi bir tadı olsa da sonundaki lezzet doyumsuz olacaktır.
Yaradan bizi sevgi adına yaratmadı mı?
Veysel Şensoy
Son düzenleyen Safi; 3 Ekim 2018 03:35
Tanrı varsa eğer, ruhumu kutsasın... Ruhum varsa eğer!
ThinkerBeLL - avatarı
ThinkerBeLL
VIP VIP Üye
11 Aralık 2009       Mesaj #4
ThinkerBeLL - avatarı
VIP VIP Üye
İnsan sevgisine dair...
Yazı 3


Sevgi neden yok oldu?
Sevgi ancak karşılıklı güven duyularak yaşanabilecek bir duygudur. Güvenin oluşması için ise tek şart Allah’a iman eden bir insan olmaktır. Çünkü ancak Allah’tan korkan bir insan Allah’ın hoşnutluğunu arar ve kendi çıkarlarını gözetmez. Böyle bir insan Allah’ın haram kıldığı hiç bir şeyi yapmayacağından güvenilirdir. Nitekim inkar eden insanlar arasında sevginin yok olmasının nedenlerinden biri güvensizlik hissidir. Bir insan karşısındaki insana güvenemediğinde değil sevmek samimi bile olamaz. Çünkü samimi olduğunda herşeyin kendi aleyhine kullanılmasından korkar. Bu yüzden inkar edenler hayatlarını gizlilik içinde yaşarlar ve kendilerini korumak için sürekli tetikte olurlar. Elbette çok açıktır ki böyle bir birliktelikte sevgi yaşanamaz. İnkar edenler de sevgiyi yaşayamayacaklarını bildikleri içinde kendi istek ve tutkuları için yaşamayı tercih ederler. Sevginin neden yok olduğunu düşünmek ve çözüm aramak yerine kilitlenmiş çözümsüz bir sistem içinde sevgiyi hiç hissedemeden yaşarlar. Sevginin yerine tercih ettikleri duygu ise çılgınca şeytani bir hırstır. Bu hırs para kazanma tutkusu, gösteriş yapma ya da itibar elde etmeye çalışma gibi çeşitli şekillerde ortaya çıkar. Fakat dünyevi nimetler, Allah rızası için elde edilmedikten sonra insana zarardan başka birşey sağlayamaz. Nitekim her insanın ölümlü olduğunu ve dünyada elde ettiği herşeyin bir gün ölümle son bulacağını düşündüğümüzde bu hırsların ne kadar boş olduğu anlaşılır. Dünyada insanın yaptıklarından tek geriye kalan Allah rızası için yaptığı salih amelleridir. Kuran’da bildirilen bu gerçeğin farkında olan müminler sadece ahireti düşünerek Allah rızası için çabalarlar. Allah’a olan sevgileri sonsuza kadar olduğu içinde kalplerindeki sevgi hissi hiç tükenmez aksine çoğalarak artar. Herşeyi Allah’ın tecellisi olarak görüp sevdikleri için Allah müminlere, sadece onların hissedip yaşayacağı gibi olağanüstü bir zevk verir.
İman edenler ve salih amellerde bulunanlar ise, Rahman (olan Allah), onlar için bir sevgi kılacaktır.
(Meryem Suresi, 96)
Son düzenleyen Safi; 3 Ekim 2018 03:35
Tanrı varsa eğer, ruhumu kutsasın... Ruhum varsa eğer!
ThinkerBeLL - avatarı
ThinkerBeLL
VIP VIP Üye
11 Aralık 2009       Mesaj #5
ThinkerBeLL - avatarı
VIP VIP Üye
İnsan sevgisine dair...
Şiir


İnsan Sevgisi
Bu devirde artık her şey, paraya döküldü,
Para uğruna, dostluk bağları bile söküldü,

İnsanların her biri, insan olmaktan sıkıldı,
Kurulan sıkı dostluklar, günü geldi yıkıldı.

Karşılıksız severdik, bizi ondan bile ettiler,
Bu milletin ruhuna, ölü toprağı mı serptiler?

Ben farklıyım diyorsan, göster hadi farkını!
Gel seninle bozalım, bu düşmanlık çarkını!

Yusuf Aysan
Son düzenleyen Safi; 3 Ekim 2018 03:36
Tanrı varsa eğer, ruhumu kutsasın... Ruhum varsa eğer!
Misafir - avatarı
Misafir
Ziyaretçi
15 Nisan 2010       Mesaj #6
Misafir - avatarı
Ziyaretçi
Sevgi, bana sevgiyi anlat dediler bakındım etrafıma içinde sevgi barındıran o kadar çok şey var ki hepsini anlatmaya ne benim sözlerim nede kalemimin mürekkebi yetmeyecekti. belki sevgi dünyaydı içinde tüm sevdiklerini barındıran belki toprak anaydı üzerinde yaşayan canlıya can veren. Belki anne idi her canlıya canından can veren belkide kuşlardı coşku ile şarkılar söyleyen belki güneş idi dünya mi aydınlatan bekli yıldızlardı geceye anlam katan. Gerçekten sewgi neydi nasıl bir şeydi.Saydığım ve sayamadığım pek çok şey sevgi idi belki ama acaba hangisi gerçek sevgi idi . Düşündüm bir süre hangisini seçsem diye sonra bir uykuda uyanır gibi uyandım .Gerçeği anlamıştım .Sevginin gerçek anlamı bendim.Benim herşeye bakış açımı anlatıyordu sevgi. Etrafıma bakındım ve ben sevgi ile parlayan küçğk bir mummum etrafı aydınlatan.
Son düzenleyen Safi; 3 Ekim 2018 03:36

Benzer Konular

13 Kasım 2011 / Ziyaretçi Cevaplanmış
11 Aralık 2014 / erdsahi Soru-Cevap
5 Ocak 2013 / Misafir Cevaplanmış
18 Kasım 2014 / JeLib_1o Soru-Cevap
29 Şubat 2016 / Misafir Edebiyat