Mehmet Mümtaz Tuzcu

5 Ocak 1950’de İzmir’de doğdu. 1975’te Hacettepe Üniversitesi Fransız Dili ve Edebiyatı Bölümü’nden mezun oldu. Yüksek lisans yaptı. Halen Ege Üniversitesi Yabancı Diller Bölümü’nde Fransızca okutmanı. Şiirlerinin yanısıra öyküler, edebiyat ve sinema incelemeleri de yazdı. Yabancı şairlerin şiirlerini Türkçe’ye kazandırdı. PEN Yazarlar üyesi ve İzmir’de yaşıyor. Karikatür de çiziyor.


ESERLERİ

ŞİİR:
Yalan Yazın Selleri (1985)
Bulvar Resimleri (1986)
Sevda Adıyla (1996)

ÇEVİRİ:
Yürekle Bakmak (Victor Hugo’dan şiirler, 1998)

ÖDÜLLERİ

1987 Halil Kocagöz Şiir Ödülü
1995 Sabri Altınel Şiir Ödülü üçüncülüğü
1997 Cemal Süreya Şiir Ödülü


ŞİİRLERİNDEN ÖRNEKLER
KÖPEK
ALNAŞIM
YUVA
BİR TARLAYI SÜRER GİBİ
HAVUZ
KIRKAYAK
SEN Kİ CAN YAZIMIN
UMUT
PANDORA
DÜŞLER
ÇELME

ALNAŞIM

Yazdık! Azgın yanlışın yarışına kurulduk
Ayandı: dönmez artık! Alın: o el yazısı

Kanmaz işkile bandık aşk'ile akşamüstü
Yomsuz günü göğsüne utu elvan asmıştı
Şom suyunda kem yelek: karadikenli ağıt!
O altın yığını, o ışıltı, o umut
O derin mut, o gönenç kazdırılmıştı artık

Yüz oda kıvıl katmış köz körpesi şu kırık
Dirilmeze dursadı sölpüğün seherinden
Dalgın dört damla yakut o dört can baharından
Ak kundağa gök dantel...
dikilmeseydi dipten

Işkın'iken derilip
Şavk'ile pak ovulup
Bir paytak pembelikte
perdahlanıp durmasa
gamsız gamzeli o kırk
görk goncası gülücük
- Biz ki kandıran kanın kırışında sarıldık! -
dingilder darımızda hara yuvarlanırdık
unmaz yaralı kaçak, kekre kaçıktan öte
bakmazın aynasını çıkmaz bellemiş yalpık

Kimdik? avuç kısmışı, gonca açmazı, hödük...
El elinde bahargirmez üç burgaca sorulduk
- Doğdu bizdik! büğrü kulu düz ederken yamulduk! -
"Al kızıl bir pınardın, yaşla döndü bakışın
sığın akışın dondu, sana ne oldu çocuk
ne oldu sana böyle?" diye sorduk durduk
bıkkın, bozuk yüzlerimize kaça kaça aynada
o uzun bitmez gece. Yorgunduk. Derin girmiş,
işlemiş, arınmak nedir bilmez bir pasaktı
yorgunluk. Durduk... bakışık olmaktan çıkmış
gözlerimizle. Bakıştık... elgin, ezik, upuzak,
sevgisizce. Dedik ki bu kan akak kırk bin konak
yakacak çelinmezse bu çapul! Ve anlamsızla yağı
ortası yüzü sorduk: Tutsak mı ayna size?

Löktük: en zamksız, cıvık... oydurmaza çavunduk!
Taştık parladık gerçi!.. yaşam hasmı kıl kopuk...
Sapkın hinde ökelik yedektir deliliğe
Çeliğe çarpan çığlık
sökmezse parmaklığı parmaklara yerleşir
ve kaç tırkaz pekitse tutamaz orada bunu

- Ar göçkünü ödün verip zor mu dünü ödemek?
Dipten kessek onmazı, budasak ya er gece!
ah öyle çalap soylu usturupla sinecek
gibi değil sürmede bu bitik, algın öfke

- Çiftesi pek bir oğlak çemrendiği çıfıtta
yavuz kaleşe sekiz uylukla aşk'edecek
ki bertiği otuz yaz ağartamasın köçek!..

Suyu çifte çalınmış çürük çelikli bıçak
Us sisinde kutsuzun dokular dolanacak
ve bu utsuz ucube biçtikçe tamlanacak
Gönülsüz, usanmadan, inançla, yakınarak
çöktürerek, çizerek anıdan ve yeniden
takıldıkça yakılıp suçlara ateşlere
elmayı gülsüz soyup ala vere al sıcak
yönsüz yataklıklarda bize ne oldu böyle
diye diye ****ukça kıskacını gererek
zor arıyı arsızın beleyip balçığıma
inimleyen tiniyle kubursuz taburların
en dar cebi en sivri hançerine ipsizin
çatırçatlak oydurup kırdırdığı buduna
kin havliyle abanıp ilkelin ilk tadına
Vıcık yara! döl öcü! avcu yere yapışık
kellekofa! kına ki çukura uçkuraçık
azgın eti en bezgin yığınlarla apışık,
bir kayış ki ivmeçığ! zınk demeye kaç çılgın
Alın'sa işte alın: el yazısı o çalgın...

Biz bu ***** karayı yüzmeye mi karıldık?

.