Ercüment Ekrem Talu

Ercüment Ekrem Talû
Vikipedi, özgür ansiklopedi

Sponsorlu Bağlantılar

• Doğum
  
  • 1886 İstanbul
    
• Ölüm
  
  • 16 Aralık 1956
• Milliyet
  
  • Türk
• Meslek
  
  • Şair ve düşünce adamı
• Dönem
  
  • Cumhuriyet dönemi

Ercüment Ekrem Talû, (d.1886 İstanbul - ö. 1956) Türk gazeteci, yazar. Talû, ömür boyu, devletin çeşitli kademelerinde görev yapmış ve bir çok gazete ve dergide fıkra, sohbet, makale, hikâye, roman, hâtıra ve şiirler yayınlamıştır. Alay gazetesini de çıkaranlardan biridir. Babası, 19. yüz yılda Osmanlı edebiyatının önde gelen isimlerinden ve Tanzimat Dönemi’nin en etkili ve romantik şairlerinden Recaizâde Mahmut Ekrem Efendi’dir. Evliya-yı Cedid adıyla ve Evliya Çelebi üslubunda iki kitabı vardır. Babasından büyük bir edebî birikim alan Ercüment Ekrem Talu, kendisinden sonra gelenlere de bir edebiyat ve yazı merakı bırakmıştır. Oğulları Muvakkar Ekrem Talu ve onun ağabeyi Erdem Talu da babalarından belli bir birikimi devralmışlardır. Gazeteci araştırmacı yazar Umur Talu, Ercüment Ekrem’in torunudur ve bugün Türk basının önemli isimleri arasında kabul edilir. Eşi Şule Talu da gazeteci ve yazardır. Bilindiği gibi aynı aileden olan Çiğdem Talu ise şair ve şarkı sözü yazarıdır.

Başlıca Eserleri

1. Asriler (1920)
2. Evliya-yı Cedid (1920)
3. Gün Batarken (1922)
4. Kopuk (1922)
5. Sabir Efendi'nin Gelini (1922)
6. Kan ve İman (1922)
7. Zeyl-i Evliya-yı Cedid (1925)
8. Gemi Aslanı (1928)
9. Beyaz Şemsiyeli (1939)
10. Çömlekoğlu ve Ailesi (1945)
11. Meşhedi Hikayeleri (1947-55)

TALU (Ercüment Ekrem), türk yazar (İstanbul 1888-ay. y. 1956). Recaizade Mahmut Ekrem'in oğlu. Galatasaray lisesi'ni bitirdikten (1905) sonra bir süre Paris'te Siyasal bilimler okulu'nda okudu. Basın yayın genel müdürlüğü (1919, 1924, 1927 -1929), Cumhurbaşkanlığı başkâtipliği (1924), franstzca (Siyasal bilgiler okulu: 1936-1937; Gazi eğitim enstitüsü: 1937 -1943), edebiyat (Galatasaray lisesi: 1943 -1950) öğretmenliği gibi görevlerde bulundu. 1908'den başlayarak pek çok gazetede ve dergide özellikle gülmece türünde ürünleri, söyleşileri, anı yazıları yayımlandı.
Evliyayı cedit (1920), Zeyli Evliyayı cedit (1925) yapıtlarında Evliya Çelebi'nin anlatımından yararlanarak çağdaş dünyadaki çarpık, çelişkili yaşamı, toplumsal düzensizlikleri sergiledi. Karagöz ve ortao- yunundan yola çıkarak eğlenceli şive taklitlerine sevimli abartmalara yer verdiği bir dizi romanında İran Azerbaycam'ndan gelme kahramanı Meşhedi'nin serüvenlerini konu edindi: Meşhedi ile devriâlem (1927), Meşhedi'nin hikâyeleri (1927), Meşhedi aslan peşinde (1934). Romanlarında eski İstanbul yaşamını yerel tipler, gelenek ve görenekler, eğlenceleriyle canlandırdı: Beyaz şemsiyeli (1939). Batılılaşmanın yanlış anlaşılması, kadınların okutulmamış olmasının sonuçları, kimsesiz çocuklar bürokrasi gibi sorunlar üzerinde durdu: Sabır Efendi'nin gelini (1922), Kopuk (1922), Gemi aslanı (1928) vd. Ciddi konulan işlerken de gülmeceden yararlanan, döneminde geniş okur topluluğuyla ilişkiler kurabilmiş bir halk yazan olarak tanınır.