Arama

Jean Anouilh

Güncelleme: 28 Şubat 2016 Gösterim: 2.546 Cevap: 2
Daisy-BT - avatarı
Daisy-BT
Ziyaretçi
10 Mayıs 2011       Mesaj #1
Daisy-BT - avatarı
Ziyaretçi

Jean Anouilh
Sponsorlu Bağlantılar

Ad:  Jean_Anouilh.jpg
Gösterim: 244
Boyut:  8.9 KB

Jean Marie Lucien Pierre Anouilh
Doğum:
23 Haziran 1910
Ölüm: 3 Ekim 1987
Fransız oyun yazarı.

Hayatı

Gençlik günleri

Anouilh, Bordeaux yakınlarındaki küçük bir köy olan Cérisole'de dünyaya geldi. Babası bir terzi, annesi ise aile bütçesine katkıda bulunmak için yazları orkestralarda çalan bir keman sanatçısıydı. İlkokulu école primaire supérieure'de, ortaokulu ise Collège Chaptal'da okudu. Fransız yönetmen Jean-Louis Barrault da o günlerde aynı okulda öğrenciydi. Yönetmen kendisinden iki yaş küçük olan yazarın son derece dikkat çekici bir öğrenci olduğunu söylemişti. Anouilh, liseden sonra Paris Üniversitesi'ne hukuk okumak üzere yazıldı. 18 ay sonra reklam sektöründe bulduğu bir iş sebebiyle okulu bıraktı.

Kariyeri


1929'da L’Hermine isimli ilk oyununu yazdı. Bu eser 1932 yılında sergilendi fakat başarısız oldu. Bir süre aktör ve yönetmen Louis Jouvet'nin yardımcılığını yaptı fakat kısa bir süre sonra yönetmenle geçinemeyeceğini anladı ve bu gruptan ayrıldı. Nazilerin Fransa'yı işgali sırasında, Anouilh açık bir şekilde iki tarafın da yanında yer almadı. O günlerde yayınladığı Antigone en ünlü oyunu kabul edilir. Oyun kinayeli bir şekilde Naziler ile yapılan işbirliğini eleştiriyordu. Anouilh, çoğunlukla politikayla ilgilenmemiş olmasına rağmen 1950'lerde Charles de Gaulle'e muhalif olmasıyla tanınır.

1964 yılında Becket ou l'honneur de Dieu isimli oyunu sinemaya uyarlandı. Filmin başrollerinde Peter O'Toole ve Richard Burton oynadı. Oyunu filme uyarlayan Edward Anhalt ise bu çalışmasıyla Oscar ödülü kazandı. Anouilh oyunlarını "siyah" (trajediler ve gerçekçi oyunlar), "pembe" (fantazilerin baskın olduğu), "parlak" (pembe ve siyahın asil bir şekilde birleştirildiği), "uyumsuz" (acı bir ironi olan "siyah" oyunlar), "kostümlü" (tarihi karakterlerin olduğu), "barok" ve "başarısızlıklarım" olarak sınıflandırdı.
Yazar, 1970 yılında Prix mondial Cino Del Duca ile ödüllendirildi.

Özel hayatı

Anouilh, 1931 yılında oyuncu Monelle Valentin ile evlendi. 1953'te ise ikinci eşi Nicole Lançon ile hayatını birleştirdi. Çiftin evliliği yazarın 3 Ekim 1987'deki vefatına kadar sürdü.

Çalışmaları

  • L'Hermine (1932)
  • Mandarine (1933)
  • Y avait un prisonnier (1935)
  • Le voyageur sans bagage (1937)
  • La sauvage (1938)
  • Le Bal des Voleurs (1938)
  • Léocadia (1940)
  • Eurydice (1941)
  • Le rendez-vous de Senlis (1941)
  • Antigone (1942)
  • Roméo et Jeannette(1946)
  • Médée (1946)
  • L'Invitation au Château (1947)
  • Ardèle ou la Marguerite (1948)
  • La répétition ou l'amour puni (1950)
  • Colombe (1951)
  • La valse des toréadors (1952)
  • L'Alouette (1952)
  • Cecile, ou L'ecole des pères (1954)
  • Ornifle ou le courant d'air (1955)
  • Pauvre Bitos ou le dîner de têtes (1956)
  • L'hurluberlu ou le réactionnaire amoureux (1959)
  • La petite Molière (1959)
  • Becket ou l'honneur de Dieu (1959)
  • La Grotte (1961)
  • fables(1962)
  • Le boulanger, la boulangère et le petit mitron (1968)
  • Cher Antoine; ou l'amour raté (1969)
  • Les poissons rouges; ou Mon père, ce héros (1970)
  • Tu étais si gentil quand tu étais petit (1972)
  • Monsieur Barnett (1974)
  • L'Arrestation (1975)
  • Chers zoizeaux (1976)
  • Vive Henri IV (1978)
  • La Culotte (1978)
  • La Foire d'empoigne (1979)
  • Le Nombril (1981)

Vikipedi

Biyografi Konusu: Jean Anouilh nereli hayatı kimdir.
Daisy-BT - avatarı
Daisy-BT
Ziyaretçi
10 Mayıs 2011       Mesaj #2
Daisy-BT - avatarı
Ziyaretçi

Jean Anouilh
Sponsorlu Bağlantılar

(1910 Bordeaux - 1987, Lausanne/İsviçre)
Fransız oyun yazarı.

Sorbonne Üniversitesi'nde hukuk öğrenimi yaptı. 1931'de ünlü tiyatro yönetmeni Louis Jouvet'nin yardımcısı oldu. 1932'den sonra serbest yazar olarak Paris'te yaşamaya başladı. Büyük ölçüde Giraudoux ve Pirandello'dan etkilenen Anouilh, yapıtlarında toplumsal sınıflar arasında sevginin bile aşamadığı uçurum; insanlar arasında gerçek bir birleşmenin sağlanabileceğine olan kuşku; toplumun çürümüşlüğü yüzünden sevginin değersizleşmesi; toplumsal ve özel yaşamın düzmeceliği; insanın ölümlü oluşu ve yaşlanması yüzünden çekilen acı; yaşamın çirkefliği içersinde temiz kalmanın ve ülküleri gerçekleştirmenin olanaksızlığı, bu nedenle ölümün sonrasızlığına duyulan özlem gibi temaları işlemiştir. Anouilh'in ne politik ne de felsefî tutkuları vardır, yalnızca eğlendirmek ister. Yine de gerek "Pièces Noires" (Ciddî Oyunlar) gerekse "Pièces Roses" (Neşeli Oyunlar) diye ikiye ayırdığı yapıtlarında, karamsar bir boyun eğiş egemendir.

Bilinen tüm biçimleri denemiş, geleneksel ve çağdaş tiyatronun araçlarını büyük bir ustalıkla kullanmıştır. Tiyatro tekniği açısından vodvillerden etkilenmiştir. Varoluşçuluk akımı doğrultusunda İncil'e ve Antik Çağ'a ilişkin konuları da işlemiştir. 1968'den sonraki oyunlarında, geleneksel kaçış temasını bir düş dünyasına yerleştirir.

En tanınmış yapıtları:
  • "Le Bal des Voleurs" (Hırsızların Balosu, 1932),
  • "Le Voyageur sans Bagage" (Bagajsız Yolcu, 1936),
  • "Antigone" (1943), "L'Alouette" (Tarla Kuşu, 1953),
  • "Les Poissons Rouges" (Kırmızı Balıklar, 1970),
  • "Ne Réreilleu pas Madame" (Hanımefendiyi Uyandırmayalım, 1970),
  • "Le Direkteur de L'opéra" (Opera Yönetmeni, 1972);
  • "L'Arrestation" (Tutuklama, 1975),
  • "Le Scénario" (Senaryo, 1976),
  • "Vive Henry IV" (Çok yaşa IV. Henry, 1977),
  • "La Culotte" (Pantolon, 1978). Anouilh, birçok başarılı film senaryosu da yazdı. Anouilh'in "Randevu" (1953),
  • "Papatya Falı" (1965) adlı yapıtları Türkçeye çevrilmiş, 1962'de "Mağara", 1957'de "Suların Altındaki Yol" adlı oyunları da sahnelenmiştir.

MsXLabs.org & Morpa Genel Kültür Ansiklopedisi

_Yağmur_ - avatarı
_Yağmur_
VIP VIP Üye
28 Şubat 2016       Mesaj #3
_Yağmur_ - avatarı
VIP VIP Üye
ANOUİLH (Jean)
MsXLabs.org & Büyük Larousse

Fransız oyun yazarı (Bordeaux 1910 - Lozan 1987). Şöhreti ve özgünlüğü, savaş sonrası tiyatronun iki ana eğiliminin, yani halka dönük tiyatronun ve öncü tiyatro araştırmalarının dışında kalmasından ileri gelir. Oyunlarının temelinde yatan kötümserliğin nedeni, saflık ve sevginin sürekli olarak ve her görüldükleri yerde aşağılığa ve bayağılığa yenik düşmesidir. Bir tiyatro adamı olarak bütün ustalığını (kişilerini nasıl konuşturacağını bilmesi, zaman ve mekânı büyük bir rahatlıkla kullanması, beylik düşüncelerle çarpıcı görüşleri birlikte ele alan etkili ve yalın dili) her türlü ikiyüzlülüğe karşı duyduğu nefreti dile getirmek için kullanır. Bu hırslı tiyatronun transız toplumunu çözümlemesi bir bakıma siyasal bir tutum olarak yorumlanabilir; bunun nedeni “saflık"aen elverişsiz ortamın politika dünyası olmasıdır. Hatta kimi zaman Anouilh daha da ileri giderek tiyatroyu, yaşanmış ya da yaşanacak bütün felaketlerin büyük bir hırsla sineye çekildiğini belirtmek için kullanır; istediği tek şey bu felaketlerin birer "ibret" niteliği taşımaları, yani bir bakıma da hiçbir işe yaramamalarıdır. Anouilh, kendi yazarlık ürünlerini "pembe” oyunlar
(Hırsızlar balosu [le Bal des voleurs, 1938]; Hayal köşkü [le Rendezvous de Senlis, 1941]), "kara" oyunlar (le Voyageur sans bagage, 1937; Vahşi kız [la Sauvage. 1938]; Antigone 1944), “parlak" oyunlar (la Repötitıon ou TAmourpum. 1950; Beyaz güvercin [Co- lombe, 1951]), "gıcırtılı" oyunlar (Ardöle ou la Marguerite, 1948; Generalin aşkı [la Valse des toreadors, 1952; Mağara (la Grotte, 1961); Orkestra [l’Orchestre, 1962]); “kostümlü" oyunlar (Tarla kuşu [l'Alouette, 1953]; Becket ya da Tanrının şerefi [Becket ou l’Honneur de Dieu, 1959]; la Foire d'empoigne, 1962: Leo- nora, 1977) ve hatta “gizli" oyunlar l'Ar- restation, 1975) olarak bölümlemiştir.

Bu bölümleme (geçerliği tartışılır) yazarın ve “sanatının" doğrudan kendisi tarafından önemsizleştirildiğini düşündürür; Anou- ilh'un gitgide Pirandello'nun "tiyatro içinde tiyatro" görüşüne yönelmesi de (Cher Antoine. 1969; /e Direcleur de T Öper a, 1972) bunu gösterir. Son yapıtları şunlardır: Chers Oıseaux (1976), la Culotte (1978), /a Belle Vie (1980). le Nombril (1981). J. Anouilh'un yapıtlarından birçoğu türkçeye de çevrildi ve tiyatrolarımızda oynandı. 1949'dan başlayarak Antigone. Şatoya davet. Toreadorlar valsı. Hırsızlar balosu, Becket vb. Devlet tiyatro- su'nda, Vahşi kız. Beyaz güvercin. Tarla kuşu vb., İstanbul Şehir tiyatrosu’nda. Aşk efsanesi, Jezabel. Tarla kuşu vb., özel topluluklarda sahnelendi.
"İnşallah"derse Yakaran..."İnşa" eder YARADAN.

Benzer Konular

22 Eylül 2015 / Efulim Bilim ww
11 Ağustos 2015 / Kral_Aslan Müzik ww
19 Temmuz 2015 / _Yağmur_ Edebiyat ww
15 Ekim 2015 / asla_asla_deme Bilim ww
13 Eylül 2012 / Jumong Sinema ww