Nathalie Sarraute

Nathalie Sarraute (1902 İvanovo/Rusya)
MsXLabs.org & MORPA Genel Kültür Ansiklopedisi

Fransız kadın yazar. İki yaşındayken Rusya'dan ayrıldı. Fransa'da hukuk ve edebiyat öğrenimi gördü. 1941'de avukatlıktan uzaklaşarak edebiyatla uğraşmaya başladı. Geleneksel roman anlayışına karşı çıktı ve romanlarında nesnelerin büyüsüne kendini kaptırmayan, günlük konuşmaların bayağılığından uzak kalmasını bilen kişileri ve bu kişilerin dünyasını anlattı. "Yeni Roman" (nouveau roman) anlayışının öncüsü, A. Robbe-Grillet ve M. Butor ile birlikte en önemli temsilcilerinden biridir.

• "L'Ere du Soupcon" (Kuşku Çağı, 1956) adlı denemesinde görüşlerini temellendirdi. "Tropismes" (Yönelişler, 1939),
• "Portrait d'un İnconnu" (Bilinmeyen Birinin Portresi, 1949),
• "Le Planétarium" (Planetaryum, 1959),
• "Les Fruits d'Or" (Altın Meyveler, 1963), "Vous les Entendez?" (Onları İşitiyor musunuz? 1972)

Başlıca romanlarıdır. "Disent les İmbeciles" (Aptallar Öyle Der, 1976), "L'usage de la Parole" (Sözün Kullanılışı, 1980). Ayrıca tiyatro yapıtları da yazdı.
Nathalie Sarraute 1900 yılında Rusya’da doğdu. Sekiz yaşında ailesiyle birlikte Paris’e yerleşti. Sarraute, sözcüklerin büyüsüne çok küçük yaşlarda kaptırdı kendini. 1971 yılında, Yeni Roman’ın dünü ve bugünü konulu bir kolokyumda, sözcüklerin sayfa üzerindeki görünüşlerini, art arda sıralanışlarını, tınılarını, söyleniş biçimlerini, henüz anaokulundayken sevmeye başladığını söylüyordu. Dile ilişkin her şeyi seviyordu Sarraute ve bu sevgisi, edebiyat ve diğer sanat dalları üzerinde çok düşünmesine ve çok yazmasına neden oldu. Hukuk öğrenimi görmesine karşın, kendini bütünüyle yazarlık mesleğine vermek için 1941 yılında barodan ayrıldı.
Sarraute, 1939 yılında yayımlanan Tropismes’indeki kısa metinlerde "doğuş halindeki duyumlar"ı yakalamaya çalışarak, geleneksel romana karşı çıktı. Gerçekten de sanatçı, dış gerçeklik karşısında, bu gerçekliğin niteliğini sorgulayıp onu nesnel bir şekilde betimlemeye çalışmak yerine, bu gerçeklikten yansıyan duyumlardan yola çıkar. Bir başka deyişle, romanına yansıtmak istediği, gerçek hayatı oluşturan bütün ilksel ya da refleks hareketlerdir. 1949-1950 yıllarında yazdığı Portrait d’un inconnu ve 1953 yılında yazdığı Martereau adlı yapıtlarında "kişilik"i ve "tinsellik"i ortadan kaldırarak roman alanında devrim yaptı. Gerek Kuşku Çağı (l’Ere du soupçon) [1956] gibi incelemeleriyle, gerekse Planatérium (1953) ve Altın Meyveler (Les Fruits d’Or) [1963] gibi dilin yabancılığı karşısında bunalmış, gerçek bir iletişim kurmaya çabalayan roman kişilerini konu alan romanlarıyla yazar, Yeni Roman’a bağlandı. İki radyo diyalogu denemesinden sonra (Le Silence, 1964; Le Mensonge,1966), Sarraute, Vous les entendez (1972) ve Disent les imbéciles (1976) ile romana döndü. Bu yapıtlarda yazarın üzerinde durduğu, insanlardaki, kurumlardaki sahteliktir. Sarraute, l’Usage de la Parole (1980) ve Enfance (1983) adlı yapıtlarında insan türünün temel bunalımlarıyla toplum baskılarının birbirinden ayrılamayacak kadar karıştığı çelişkili bir alanı gözler önüne serer. Tu ne t’aimes pas 1986 yılında yayımlanan son yapıtıdır. Nathalie Sarraute’un ayrıca tiyatro oyunları da (Elle est là, 1980; Pour un oui ou pour un non, 1982) vardır.

SARRAUTE (Nathalie asıl adı -Natalia Ilyanova Tcherniak ), fransız kadın yazar (İvanovo, Rusya, 1900 - 1999). Daha Tropismesdeki (1939) (ikinci basımı, 1957] kısa metinlerde "doğuş halindeki duyumlar”ı yakalamaya çalışarak bilimsel öğretileştirmeye ve geleneksel romana karşı çıktı. Sarraute’un tropismes’i "fiziksel ya da kimyasal etkenlerin neden olduğu hareket ve yönlenme tepkimeleri"dir, yani başka bir deyişle gerçek hayatı oluşturan bütün ilksel ya da refleks hareketlerdir. Bu tanım çerçevesinde belli belirsiz olan şeyler temel bir nitelik kazanır, buna karşılık, yaşamın ve klasik romanın geniş çaplı örgütlenmeleri birer yan olgu gibi görünür. Roman düzeyindeki bu devrimin en önemli sonuçlarından biri de "kişilik”in ve psikolojinin ölümüdür (Portraitd'un inconnu, 1949-50; Martereau, 1953). Gerek Kuşku‘ çağı (l'Eıre du soupçon) [1956] gibi incelemeleriyle, gerek Plandtarium (1959) ve les Fruıts d’Or (1963) gibi, günlük eşyalar ve dilin yabanlığı ortasında bunalmış roman kişilerinin gerçek bir iletişim kurmaya çabaladıkları romanlarında yazar, kendiliğinden yeni romana bağlanır Romanı derinden besleyen ve yer yer yüzeye vuran yergi, hem sosyal türedilerin "sağlam meşin koltuklar”ına, hem de kendini beğenmişlikten gözü dünyayı görmeyen bir aydınlar öbeğinin "ahkam kesme"lerine yöneliktir İki radyo diyaloğu denemesinden sonra (le Silence, 1964; le Mensonge, 1966), Sarraute Vous les entendez (1972) ve Disent les imbdciles (1976) ile romana dönmüş ve tropismesi bir bakıma La Bruyöre’in “karaMerler"ine dönüştüren yergiciliği de elden bırakmamıştır Bu yapıtlarda yazarın üzerinde durduğu, insanlardaki, kurumlardaki sahteliktir Ne var ki, bu konuya daha "yakın"a giderek değil, "daha önce"ye dönerek, yani insanlığın bireylere ayrışmasınıdan önceki döneme dönerek yaklaşır.ı Burada insan psişizmi, insanın kendisinde değil, insanlar arasında, insan türünün temel bunalımlarıyla toplum baskılatrının birbirinden ayırt edilemeyecek kadar birbirine karıştığı çelişkili bir “noman’s land”de saptanabilir (l'Usage de la parole, 1980; Enfance, 1983). Sarrauıte'un ayrıca tiyatro oyunları (Elle est lâ,1 1980; Pour un oui ou pour un non, 1982) vardır. Son yapıtları: Enfance (1983), Paul Valery et l'enfant d'eIephant (1985),. Tu ne t'aimes pas (1989).