Turancılık (Türkçülük)

virtuecat

Ziyaretçi

8 Kasım 2006 Mesaj #1

Ziyaretçi

Turancılık Türk ve diğer Altay halklarını bir devlet veya birlik içinde birleştirmeyi amaçlayan ırkçı ideolojidir.
Ünlü Turancılar:

Mustafa Kemal Atatürk
Enver Paşa
Hüseyin Nihâl Atsız
Nejdet Sançar
İsmail Gaspıralı
Mir Seyyid Sultangaliyev
Yusuf Akçura
Reha Oğuz Türkkan
Grigoriy Gurkin
Mağcan Cumabayev
Ebulfeyz Elçibey
Ziya Gökalp

Sponsorlu Bağlantılar

Aslen bu harita haritayla temellendirilmedi "Turkeli.jpg." Türk halkalari dağıtımı şimdi tek hükümetlere işaretler. Bu çizme toplum alan çekilen dahi yazarın yan ve Lisans "GÖBL-Kişisel" bu ilanla var!

Bu harita Türki halkların dağılımını göstermektedir. Ülkeler kırmızı, otonom cumhuriyetler ve bölgeler koyu pembedir. Moğolistan ve Rusya'da bulunan, içinde büyük bir Türki azınlık olan idari birimler ise pembedir. Otonom olmayan bölgeler, örneğin İran'ın göçebe bölgeleri ve Balkanlardaki Türk yerleşim alanları, açık pembedir. Genel bir görüntü sunmak amacıyla hazırlanmış bu harita tüm ayrıntıları ile doğru değidir. Eksikler ve hatalar yakın gelecekte düzeltilecektir.

Kaynak = vikipedi

BEĞEN Paylaş Paylaş

Cevapla

ThinkerBeLL

VIP VIP Üye

4 Mayıs 2009 Mesaj #2

VIP VIP Üye

Türkçülük (Turancılık)
MsXLabs.org & Temel Britannica

Sponsorlu Bağlantılar

Türkçülük, 19. yüzyılın ikinci yarısında bir grup Osmanlı aydınının temelini attığı, II. Meşrutiyet döneminde ise hem düşünsel, hem de siyasal alanda etkili olmuş bir akımdır. Türkçülük düşüncesinin olgunlaşmış biçimi olan Türk milliyetçiliği Cumhuriyet döneminin egemen ideolojisi olmuştur.
1789 Fransız Devrimi'nden sonra hızla Avrupa'ya yayılan milliyetçilik akımı 19. yüzyılda çok kavimli bir devlet olan Osmanlı İmparatorluğu'nu da etkiledi. 1821'de başlayan Yunan ayaklanması bunun ilk örneğiydi. Bunu Sırplar, Bulgarlar, Rumenler, Arnavutlar gibi Balkan halklarının ulusal devletlerini kurma yolundaki hareketleri izledi. İmparatorluk parçalanırken Osmanlı devlet adamları çeşitli reformlarla devleti ayakta tutmaya çalışıyorlardı. Bu reform hareketlerinin en kapsamlısı olan Tanzimat bile milliyetçilik hareketlerinin güçlenmesini önleyemedi. 19. yüzyılın ikinci yarısına gelindiğinde yalnız Balkan halkları arasında değil, başta Anadolu olmak üzere imparatorluğun hemen her yerinde yüzyıllardır Türkler'le birlikte yaşayan Rumlar ve Ermeniler arasında da milliyetçilik yaygınlaştı. Gene bu dönemde imparatorluğun Müslüman nüfusunun önemli bir bölümünü oluşturan Araplar da milliyetçi akımlardan etkilenmeye başladılar.
Bütün bu gelişmelere karşılık Osmanlı aydınları 1860'lara kadar milliyetçi akımlara uzak durdular. Ama batı ile gittikçe artan ilişkiler sonunda Osmanlı aydınları arasında da milliyetçi uyanışlar baş gösterdi. Bunun ilk belirtileri tarih ve dil alanında görüldü. O zamana kadar İslam tarihinin uzantısı olarak ele alınan Osmanlı tarihi dışında da Türkler' in bir tarihi olduğu keşfedildi. İlk kez İslam öncesi Türk tarihine el atıldı. Bu alandaki gelişmelerde batıdaki Türkoloji araştırmalarının da etkisi büyük oldu.
Şinasi ve Ziya Paşa'da ilk izleri görülen dilde Türkçülük hareketi Ahmed Vefik Paşa' nın sözlük, atasözleri ve Türkçe'nin çeşitli lehçeleri üzerindeki çalışmalarıyla yeni bir nitelik kazandı. Ahmed Vefik Paşa Lehçe-i Osmani (1876-88) adlı sözlüğünde ilk kez Türkçe sözcükleri ayrı bir bölümde topladı. Onu izleyen Şemseddin Sami 19. yüzyılın son yılında yayımladığı sözlükte (Kamus-ı Türki) ilk kez Türkler'in konuştuğu dili Türki (Türkçe) olarak adlandırdı. Basın da bu yoldaki çalışmalara olanak hazırladı. Ahmed Midhat Efendi, çıkardığı Tercüman-ı Hakikat gazetesinde Türkçe'nin yalınlaşması için çaba harcadığı gibi Türkoloji araştırmalarına da yer verdi. 1894'te yayımlanmaya başlayan İkdam gazetesi de Türkçüler'in toplandığı bir merkez oldu. Burada Necip Asım (Yazıksız), Veled Çelebi (İzbudak) dil ve tarih konularında önemli yazılar yazdılar. Necip Asım Türk Tarihi (1900) adlı bir kitap yazdı. Gene bu dönemin Türkçülerinden Emrullah Efendi, Bursalı Tahir Bey, Fuad Bey (Köseraif) ve Necip Bey (Türkçü) kültür bilincinin uyanmasına katkıda bulundular. Mehmed Emin Bey' in (Yurdakul) T897 Osmanlı-Yunan Savaşı sırasında yayımladığı Türkçe Şiirler adlı kitabı da işlediği temalarla Türkçü düşüncenin daha geniş çevrelerce tanınmasında önemli rol oynadı.
Bu arada Rusya'da çarlık yönetiminin baskısı altında yaşayan Türkler arasında da ulusal uyanış hareketi başlamıştı. Kırım'da Gaspıralı İsmail Bey'in, Kazan'da Şahabeddin Mercani ile Abdülkayyum Nasıri'nin, Kafkasya'da da Feth Ali Ahundzade'nin öncülük ettiği bu hareket yeni kuşak aydınlar arasında da birçok yandaş bulmuştu. Bu aydınların gerek yayın organları yoluyla, gerek doğrudan Osmanlı aydınları ile ilişki kurmaları düşünce alışverişini de hızlandırmıştı. 1900'lerin başında II. Abdülhamid yönetimine karşı mücadele eden Jön Türkler arasında da Türkçü düşünceler tartışılmaya başlandı. O güne kadar Jön Türkler yalnızca meşrutiyet rejiminin geri getirilmesi için çalışıyorlar, Osmanlı birliğini korumayı da temel alıyorlardı. İlk kez, Kırımlı bir aydın olan Yusuf Akçura Türkçülük'ü Jön Türkler'in gündemine getirdi. Yusuf Akçura artık Osmanlı birliğini savunmanın olanaksız olduğunu, Türkler arasında ulusal bilincin yaygınlaşması için çalışmak gerektiğini ileri sürdü. Ahmet Ağaoğlu, Tunalı Hilmi, Ahmet Ferid (Tek) gibi Jön Türkler de onu desteklediler. Böylelikle Türkçülük siyasal bir nitelik de kazanmaya başladı.

Türkçülük 1908'de II. Meşrutiyet'in ilanından sonra örgütlü bir hareket durumuna geldi. Türkçüler hem iktidara gelen İttihat ve Terakki içinde yer alarak bu örgütün düşünsel yapısını biçimlendirmeye, siyasal yönelimlerini etkilemeye çalıştılar, hem de Türk Derneği, Türk Yurdu, Türk Ocakları gibi kendi örgütlerini kurarak kültürel alandaki etkinliklerini artırdılar.

Bu arada İttihat ve Terakki'nin genel merkez yöneticileri arasına giren Ziya Gökalp, Türkçülük düşüncesini sistemli bir ideoloji haline getirme yolunda çalışmalara koyuldu. Bu dönemde Selanik'te çıkan Genç Kalemler dergisinin de dilde Türkçülük'ün olgunlaşmasında önemli rolü oldu. Ömer Seyfettin'in bu dergide çıkan "Yeni Lisan" adlı yazısı ulusal bir dil ve edebiyat yaratılması yolundaki çabalara öncülük etti.
Osmanlıcılık, Batıcılık, İslamcılık gibi II. Meşrutiyet döneminin öbür düşünce akımlarına bağlı kişilerle zaman zaman sert tartışmalara da giren Türkçüler, İttihat ve Terakki'nin 1913'te yönetime tek başına egemen olmasından sonra belirgin bir üstünlük elde ettiler.
Bütün Türkler'in bir bayrak altında birleşmeleri ülküsünü ifade eden ve Ziya Gökalp'in Türkçülük'ün son hedefi olarak nitelediği Turan düşüncesi bazı kişilere I. Dünya Savaşı koşullarında hemen gerçekleşecek gibi göründü. Böyle düşünenlerin başında gelen Enver Paşa'nın bu uğurda giriştiği askeri harekât binlerce Türk gencinin kanının dökülmesine neden oldu.
I. Dünya Savaşı Osmanlı Devleti'nin de aralarında yer aldığı İttifak Devletleri'nin yenilgisiyle sonuçlandı. Savaş sırasında iktidarda bulunan İttihat ve Terakki ile onun ideolojisi Türkçülük bu yüzden sert eleştirilere uğradı. Ama Kurtuluş Savaşı'nın başarıya ulaşması ve Anadolu'da ulusal temele dayalı yeni bir devletin kurulması Türkçülük'e yeniden itibar kazandırdı. Ziya Gökalp'in bu gelişmeleri dikkate alarak yeniden biçimlendirdiği Türkçülük, Türkiye Cumhuriyeti'nin ideolojik yapısının oluşmasında etkili oldu.

BEĞEN Paylaş Paylaş

Tanrı varsa eğer, ruhumu kutsasın... Ruhum varsa eğer!

Cevapla

_Yağmur_

VIP VIP Üye

11 Ocak 2013 Mesaj #3

VIP VIP Üye

TURANCILIK
MsXLabs.org & Morpa Genel Kültür Ansiklopedisi

Türk ırkçı akımı. 19. yüzyılda, Avrupa'da etkin olan ulusçu akımlardan esinlenerek "Panislâvizm"e tepki olarak doğdu. Bütün Türkleri tek yurtta ve tek bayrak altında toplama düşüncesi, ilk olarak Kırımlı İsmail Gaspıralı (1841-1914) tarafından ortaya atıldı. İkinci Meşrutiyet döneminde, Osmanlı İmparatorluğu'nda İslâmcılıkla birlikte yaygın bir akım durumuna geldi. Akçuraoğlu Yusuf, Ağaoğlu Ahmet ve Hüzeyinzade Ali gibi kişilerin önderliğinde "Türk Derneği" (1908) kurulması ve "Türk Yurdu" dergisinin yayınlanmasıyla etkinliği arttı.

Düşünce kaynakları, Arminius Vambery, Arthur Lumliy Davids, Leon Cahun gibi yabancı Türkologlar ve Macar asıllı Mustafa Celalettin Paşa'nın Turan ve Türkler konusundaki yapıtlarıydı. Turancılık, zamanla, Ziya Gökalp'in "Türkleşmek, İslâmlaşmak, Muasırlaşmak" olarak özetlediği ve Turan'ı uzak bir ideal olarak kabul eden "Türkçülük" görüşü ve milliyetçilikle belli ölçülerde yakınlaştı. Kimi zaman da, genellikle ırkçı özünü gizlemek için onlarla özdeş görünmeye çalıştı. I. Dünya Savaşı öncesinde bu karmaşık durumuyla İttihat ve Terakki Partisi eliyle bir devlet politikası konumuna geldi ve yaygın bir örgütlenme düzeyine ulaştı. Öyle ki, yenilgiyle biten savaşın sorumluları için, bir ülkü sığınağı olma durumunu korudu.

Sarıkamış'ta binlerce Anadolu insanını kırdıran Enver Paşa, savaş ertesinde Kafkasya'dan başlayarak Turan'ı "fethetmeye" kalkıştı. Bu sıralarda Turancı ideolojinin simgesi dişi bir "bozkurt" olarak saptandı ve benimsendi. 1920'lerde Turancılık'ta önce bir yavaşlama, sonra gerileme görüldü. Hitler'in başlangıçtaki ilerleyişinden yüreklenen Turancılar, ırkçı ülkülerini yeniden yaymaya başladılar. Türkiye'nin Nazi Almanyası saflarında savaşa girmesi için her yola başvurdular. Bu dönem olaylarının içinde Nihal Atsız, Zeki Velidi Togan, Fethi Tevetoğlu ve Alparslan Türkeş gibi kişiler görülüyordu. Nazi Almanyası'nın savaştan yenik çıkması, turancılık düşlerini bir kez daha yıktı. Daha sonra Turancılık, eski soyut ülkülerini geri plâna alarak, değişik biçim ve boyutlarda varlığını sürdürmeye çalıştı.

BEĞEN Paylaş Paylaş

"İnşallah"derse Yakaran..."İnşa" eder YARADAN.

Cevapla

Turancılık (Türkçülük)

Benzer Konular

Benzer Konular

MsXLabs Üye Girişi

Turancılık (Türkçülük)

Benzer Konular

Benzer Konular