Fizik ve Felsefe İlişkisi
VIP VIP Üye
Fizik ve Felsefe İlişkisi
MsXLabs.org
Fizik ve felsefe birbiriyle yakından ilişkilidir. Newton'dan Heisenberg'e, Max Born'dan David Bohm'a kadar birçok fizikçi aynı zamanda iyi birer filozof idiler. Yazık ki filozoflar arasındaki iyi fizikçilerin sayısı bu kadar çok değildir. (Bu yüzden bazı fizikçiler felsefeden uzak durmayı tercih ederler.)
17. yy.da Descartes'in, şüpheciliğiyle "düşünüyorum öyle ise varım"ı temel alması ve bunun üzerine felsefesini kurması; mekanik evren anlayışını oluşturması ve Newton'un öğrenciliği sırasında Descartes'in görüşleriyle tanışıp daha sonra mekaniğin o üç temel yasasını ortaya atması; fizik-felsefe ilişkisinin başlamasıdır ve güzel bir örneğidir. Zaten fizik, felsefe, matematik ve bugünkü diğer doğa bilimlerinin bir arada olması ancak, Rönesans tan sonra ayrılmaya başlamaları; aralarında sıkı bir ilişki olmasının doğal bir sebebidir. Bu yüzden felsefe incelenmelidir. Çünkü felsefe tarihi, insanlığın geçirdiği düşünce aşamalarıdır ve bu aşamaların belli bir yerinde pozitif bilimler doğmuştur; çünkü epistemoloji, bilme sürecini sorgular ve bu süreç tüm pozitif bilimler için kaçınılmazdır, oysa pozitif bilimler bu süreci sorgulamaz. Çeşitli zamanlarda, bazı filozoflar ellerinden geldiğince pozitif bilimler ve özellikle fiziği kullanıp bunun üzerine felsefelerini kurmuşlardır.
Fakat bu filozoflar kendi zamanlarındaki fiziği ne kadar iyi biliyorlardı? Örneğin, entropi kavramını ya da kuantum fiziğini gerçekten hazım sayabilmişler miydi yoksa bunlardan birer ikişer cümle okuyup felsefelerini bunlar üzerine mi temellendirmişlerdi?
Bu durumda yapılanlar spekülasyon dan öteye geçemez. Ya da doğa bilimleri -Marx'ın yaptığı gibi- doğrudan topluma veya insanlara uygulanabilir mi? (Felsefe açısından fizik-felsefe ilişkisi ve sorunları bu durumdadır.) Sonuçta fizik (ve genelde doğa bilimleri) temel alınarak bir felsefenin kurulması ancak bir fizikçinin yapabileceği iştir.
MsXLabs.org
Sponsorlu Bağlantılar
Fizik ve felsefe birbiriyle yakından ilişkilidir. Newton'dan Heisenberg'e, Max Born'dan David Bohm'a kadar birçok fizikçi aynı zamanda iyi birer filozof idiler. Yazık ki filozoflar arasındaki iyi fizikçilerin sayısı bu kadar çok değildir. (Bu yüzden bazı fizikçiler felsefeden uzak durmayı tercih ederler.)
17. yy.da Descartes'in, şüpheciliğiyle "düşünüyorum öyle ise varım"ı temel alması ve bunun üzerine felsefesini kurması; mekanik evren anlayışını oluşturması ve Newton'un öğrenciliği sırasında Descartes'in görüşleriyle tanışıp daha sonra mekaniğin o üç temel yasasını ortaya atması; fizik-felsefe ilişkisinin başlamasıdır ve güzel bir örneğidir. Zaten fizik, felsefe, matematik ve bugünkü diğer doğa bilimlerinin bir arada olması ancak, Rönesans tan sonra ayrılmaya başlamaları; aralarında sıkı bir ilişki olmasının doğal bir sebebidir. Bu yüzden felsefe incelenmelidir. Çünkü felsefe tarihi, insanlığın geçirdiği düşünce aşamalarıdır ve bu aşamaların belli bir yerinde pozitif bilimler doğmuştur; çünkü epistemoloji, bilme sürecini sorgular ve bu süreç tüm pozitif bilimler için kaçınılmazdır, oysa pozitif bilimler bu süreci sorgulamaz. Çeşitli zamanlarda, bazı filozoflar ellerinden geldiğince pozitif bilimler ve özellikle fiziği kullanıp bunun üzerine felsefelerini kurmuşlardır.
Fakat bu filozoflar kendi zamanlarındaki fiziği ne kadar iyi biliyorlardı? Örneğin, entropi kavramını ya da kuantum fiziğini gerçekten hazım sayabilmişler miydi yoksa bunlardan birer ikişer cümle okuyup felsefelerini bunlar üzerine mi temellendirmişlerdi?
Bu durumda yapılanlar spekülasyon dan öteye geçemez. Ya da doğa bilimleri -Marx'ın yaptığı gibi- doğrudan topluma veya insanlara uygulanabilir mi? (Felsefe açısından fizik-felsefe ilişkisi ve sorunları bu durumdadır.) Sonuçta fizik (ve genelde doğa bilimleri) temel alınarak bir felsefenin kurulması ancak bir fizikçinin yapabileceği iştir.
Tanrı varsa eğer, ruhumu kutsasın... Ruhum varsa eğer!
