Yıllar boyu ne bir doğum günü partisine davet edildim, nede gece yatısına. Bir kere bile steyşın kasa bir arabanın arkasına atılıp komşunun ikramı dondurma yemeye götürülmedim. Geceleri okulun, spor karşılaşmalarının, yedinci sınıfların ansından sonra kimin kiminle öpüştüğünün dedikodusunu yapmak için arayanım olmadı hiç. Hiç spor takımına katılmadım, hiç koroda şarkı söylemedim, bandoya giremedim. Sonbaharda cuma günleri oynanan maçlara gidip tezahürat yapmadım. Üstüme doğru dürüst oturmayan kıyafetimi giyip okul sonu balosuna gitmedim hiç.
Çıkış yerim olan, ancak asla katılamadığım, hep elimden alınan dünyadan mı, yoksa yaşamakta olduğum yalnız başıma kaldığım dünyadan mı nefret ediyorum bilmiyorum.
Hayatım herkesin normalliğini oluşturan bu şeyler yüzünden benzersiz ancak hiç güzel bir yanı yok..
John Katzenbach, Şizofren adlı romanından..
Son düzenleyen Intersect; 12 Kasım 2013 02:57
Sebep: DÜZEN.
Yok bir şey iyiyim. Sadece ölü olmayı tercih ederdim.