Ninemce

Pasakli_Prenses

Ziyaretçi

2 Aralık 2007 Mesaj #1

Ziyaretçi

Babannelerimiz,anannelerimiz,dedelerimiz hayatımızın pamuk kahramanları..Anne ve babalarımız kadar emeklilerimiz belkide.. Herkesin birgün geleceği en hayırlı mevkidir aynı zamanda..Kendimizi daha yakın hissederiz onlara çünkü biz hayatın büyük kısmından habersiz atarız gülücüğümüzü dünyaya,onlarda büyük kısmını geride bırakıp önlerinde kalan küçük kısmın tadını çıkarırcasına yüzlerindeki yılların bıraktığı çizgilerin arasından atarlar gülücüklerini dünyaya..

Sponsorlu Bağlantılar
Hani birde bir münakaşada bazen bazende muhabbetin tam ortasında tek cümleyle bitirirlerya olayı işte asıl bıraktıkları en kuvvetli izlerdir belkide onlar..

İşte burada o pamuk kahramanlarımızın özlü sözlerini paylaşıcaz..

ben başlıyorum:-Biri yukarki mahallede bi yalan söylemiş aşşaki mahallede kendi inanmış..

-Kızlar evlenmeyi bişey sanmış ilk günden usanmış(bıkmış)

-"Buda çişiyle kavga ediyo"

-Çok biliyorum der döner kendi lafına güler

Cevapla

Bluesorrow

Ziyaretçi

3 Aralık 2007 Mesaj #2

Ziyaretçi

Komşum varsa sever kocam sağsam sever,
rahmetli anneanneciğim'in güsel tesbitlerinden birisi idi...

Sponsorlu Bağlantılar

Cevapla

Misafir

Ziyaretçi

3 Aralık 2007 Mesaj #3

Ziyaretçi

Allah her ikisine de rahmet eylesin, pek çok sözleri vardı ama aklımda sadece şunlar kalmış:
Anneannem derdi ki;
"Kanı kanla karıştırır, onu da suyla bulandırır, sonra geçer karşısına seyreder..."
Bu sözün ne anlattığını henüz anladım diyebilirim.
Babaannem de şunu tekrarlardı bana sürekli;
"Sevin de kimseye söyleme..."

Cevapla