Sahipsiz Mektup'lar - Sayfa 39

SEVGİLİM

Belki sessiz bir çığlık, yakınma
Bir çığlık ki, elimi uzatsam tutacağım.
Anılarında mı dedin, Anılar mı sevgin,
Anı SENSİN...
Ölümün ilk aydınlığı vurmuşken anlına
Kendine döndükce
Gözleri alevlenen çocuğa alıştım.
Ölüm kadar alıştım sana.
Baktığım her yerden gölgelerin sesleniyor
Yılgın yetik değilsem SENİ yaşamdan,
Kıyılardan, denizlerden içime doyasıya
çekemediğim,
Havadan da çok sevdiğimdendir.
On sekiz yaşımda ölüme alışmak
Gün ortasında alaca karanlık bastırmış
gibi,
Ne ışıltı ne parıltı.
Sevgi dolu bir evde yaşasaydık ikimiz
Sen ve Ben.
Öylesine bir mutluluk gerçekleştirebilirdik ki
Ölüm bile giremezdi kapımızdan
Seninle titremek, yüreğinin çarpıntısını
dinliyebilmek
Gecenin bir anını belirliye bilmek.
Bizce yaşamı gerçekleştirebilseydik
Ölmezliği başarırdık ikimizce yaşamla
Sevgilim hastanedeki odamda
Bahçeye bakan bir pencere,
Bir masa, çiçekler, bir sürahi, bir bardak.
Sessizlik
Ve SEN...
Gün ışıyınca odaya, yapraklar gibi renkleniyor
gözlerin.
Beklediği gelmeden, ölümle buluşacak olan bana
Genede yaşamadı denemez.
Beni tanımlarken, ama sevmiş ölesiye.............
Demeliler.
Bir rüyayı bir gölgeyi, gözlerinle sesini.
Çocuksu gülüşünü, bir kez daha duyamadan
Eriyip kaybolmam ne korkunç.
Kimdir tüketen kaderimizi
Ve ben ki nasıl da alışığım yanlızlığa
Yazıp yırtığım mektupları,
Gönderme yürekliliğine erişebilecekmiyim
Sana varabilmek için, bu hastane odasından
çıkıp.
Denize varıp
Seni balıklarla yarışırken gizli ve sessiz
seyretsem
Hiç kimsenin sevemiyeceği gözlerimle kuçaklasam
Seni
Bu satırlar tükenir mi?
Tanımı sonsuzluk olan sevgiyle
acıyı sevmeyi
Aşkı, yani seni yaşamaya
Ne kadar vaktim kaldı bilemiyorum
Ölüm korkusu değil içimdeki
Seni tekrar göremeden, sesini duyamadan
Yok olma kavgası,
Vaktim daralıyor.
Buraya gelenlerin göçü yaklaştı.
Yanlızlığıma, yanlızlık katarak
Kıyısız bir denizde,
Yaldızlı balıklarla yarışan Sevgilim.
Düşümde gel geçir bu geceyi
Ne çıkar beni duymuyorsan.
Ey umut...
Soğumak, çiçek gibi kurumak korkusunu,
Sil at içinden
Sevgiyi bırak yalnız
Şu kısacık yaşantımın,
Tek güzeli ve gerçeği
Sensin Sevgilim.
Mineler, sarmaşıklar, yaban gülleriyle
kaplanmış,
Bir duvarın dibine bak
Orada bulursun kalıntısını bir çiçeğin
Ne korku, ne kin, ne yenilme
Yalnız sevgiyi tanıdım seni bildim bileli
Sen çok uzaklardayken,
Seni düşünürken solmak
Sevgilerin en kadersiz güzeli
İkimizce yaşamaya, evet dediğini
İşitsem de ölsem...

Elime son kez aldim kagit kalemi, Bu sana son mektubum. Postaci son bir kez haber getirecek...Benden sana. Canim bilirim aldirmazsin hiçbirseye, Ne sevgiye ne de hislere. Simdi elimde bir sigara var, Bugün çok içtim. Bilirim kizacaksin, "Içme demistim" diyeceksin,
Ama ben yine ayni cevabi verecegim: Dertliyim. Son kez bu kalp derdinle dolu. Bu mektubumda Seni ne kadar sevdigimi Özledigimi yazmayacagim. Artik degistim ben. Seninm umursamaz tavirlarindan biktim SERSERIM. Takmiyorum artik ben de seni. Hani bende bir resmin varya, Arkadasima verdim SERSERIM. Çok begenmis seni, "Al senin olsun" dedim Ama dikkat etmesini de söyledim, Olur ya çikarsaniz "Boynuzlamasin seni" dedim. Yüzünün seklini görmeni isterdim SERSERIM. Bu mektup digerine benzemiyr degil mi? Dün gece yiktin, öldürdün beni SERSERIM. Dilindeki hece bir kursun gibi saplandi yüregime. Tüm gece kanadi durmadan, Gözlerim doldu aglayamadim. Yataklara düstüm ne zamandir. Ama iyi oldu aslinda Seni umursamiyorum artik, Sen ne demistin SERSERIM. "Üzülme!" Üzülmüyorum zaten gülüyorum, Bu acilarin getirdigi mutsuzlugu seviyorum. Lanet olsun sana SERSERIM.
Bu kadar degersiz miydi sevgim? Biliyorsun ben seni çok sevdim. Bu sana son mektubum SERSERIM. Yak istersen,istersen baskalarina okut. Ya da evet Içip içip agla, Ama sunu bil ki bu sana son mektubum. Bundan sonra hain yazar mezar tasinda Bir ölüsün artik sen hatiralarimda...

Platonik aşk üzerine mektup

Sana uzaktan bakıyorum. Sana bakmak inanılmaz mutlu ediyor beni. Sen gidince aklım da senin peşinden sürüklenip gidiyor, yüreğim de.. Yanında biri mi var, ona bir şey mi söylüyorsun, onunla gülüyor musun.. içim yanıyor. Ama senden sonra gördüğüm o insan birden senden biri oluyor. Senin baktığın her yer artık güzel, senin konuştuğun her insan, özel oluyor.

Sen evine şu yollardan gidiyorsun. Ardından yürüyorum. Beni fark etmiyorsun. Önünden geçtiğin evlere, gölgesinde yürüdüğün ağaçlara, her gün bindiğin otobüse bakıyorum. Senin gözünle bakıyorum. Sen yokken de o yollardan defalarca geçiyorum. Senin kokun, senin havan, senin havan sinmiş havaya.. Sanki seni soluyorum.

Akşamları ne yaparsın acaba? Sofraya oturduğun zaman yanında kimler var? Hangi yemeği severek yersin, neyi sevmezsin? Kitap okur musun? Hangi kitapları seversin? Ne tür filmlerden hoşlanırsın? Televizyon izler misin? Gece sokağa çıkar mısın? Arkadaşlarınla en çok neye gülersin? En çok kim kızdırır seni..Hangi futbol takımını tutarsın?

Bilmeliyim. Senin hakkındaki bütün ayrıntıları öğrenmeliyim. Çünkü ben de o filmlere gideceğim, ben de o dizileri izleyeceğim, ben de o yemekleri seveceğim ya da nefret edeceğim. Bilmeliyim. Baştan kuruyorum dünyamı. Seninle yaşamaya başlıyorum.

Onca kalabalığın içinde, karmaşık yaşamın ortasında eğer sen varsan daha seni görmeden bir kuş gibi çırpınmaya başlıyor yüreğim. Bir ışık çarpıyor yüzüme, bir sıcaklık yürüyor göğsümde. Anlıyorum ki sen varsın. Sen ordasın. Sen gelmişsin. Bakmadan, başımı çevirip seni görmeden varlığının farkındayım.

Ey uzak uzak baktığım.. göz göze gelmeden, saçını okşamadan, değil bir rüyayı bir cümleyi paylaşmadan sevdiğim sevgilim. Bir aşk filiz verdi, fidan verdi, kök saldı içimde. Onu sana göstermek için ömrümü veririm.

SON MEKTUP

Son bir kez istemesende okuyacağını umarım
Hatırladım, hatırladım, hatırladıkca yandım
Yeter artık ben bu aşktan usandım
Artık istemediğine bende inandım
Senin yanında kendimi suçlu gibi saydım
Seni sevdiğimi sana anlatamadım
Kusura bakma sevmen için sana yalvaramadım
Sana söz vermiştim onu unutamadım
Seni hep sevip hep hatırlıyacaktım.
Afedersin sevgilim ben bu sözden caydım
Seni sevmek rüya imiş anladım
Bu rüyadan istemiyerek uyandım
Uyandığımda kendimi suçladım
Çünkü bir sevgi uğruna ne kadar alçaldım
Yanlış anlama sevgiye saygım var
Ama gerçek bir sevgiye, bunuda anladım
Sana olan sevgim bir heves değil gerçektir.
Sen bilmedin sevgimin kıymetini
Senin gözün yükseklerde umarım bulursun istediğini
Bilsende bilmesende kıymeti yok
Sevmesini bilene sevgili çok
Bende bir gün mutluluğu tadacağım
Çünkü o zaman seni unutmuş olacağım
Evet bir tanem sana olan bu aşkımı
Burda burada noktalıyacağım
Ve asla seni sevgilim diye anmayacağım
Bu sözlerimle seni kırdıysam
Kusurumu affet
Sana olan duygularımı açtım
Güle güle sevdiğim
Mutlu olmandır dileğim
Kızma sakın bana
Sana son kez sevgilim diyeyim.

Binlerce (Seni Seviyorum) Borcum Vardı Sana!!

bir yemin sözüm vardı sana
geçmişimle geleceğim arasında ki işte o liman da
saati gelmiş vapuru kaçırma telaşı olmadan içimde
bekleyecektim / güvercin inişini avluma..

sana uyanışlarımın çapaklı gözleri / açılmadan
boşa sarılan kollarımın huysuzluğu / dinmeden
sol yanımda ki soğuk yastığıma akıttığın göz yaşı lekesi
silinmeden..
bir yemin borcum vardı / ellerim ellerine değmeden..

dağ gibi üzerime devrik yalnızlığımın koyaklarında / efsunlu
tiz sesinin ötüşünü sakladığın kuş kanadında / özgür
suskun / mütevekkil / yorgun bedenimin şahdamarında
yeryüzüne depremler düşürecek..
boynumun vebali bir yemin borcum..

biz bu sevdayı..
henüz koklanmamış
tomurcuklarında yedi renk filize durmuş
faydasız yılların bağ bozumu arifesinde
ağır bedellerin beyazı şakaklarımızda büyüttük..

biz bu sevdayı..
kaçak gecelerin küf kokan sokaklarında
nankör mermilerin bağrımıza hunharca gömüldüğü
kelepçeli ellerimizde sabırla / inatla / hırsla..
çat diye çatlayacak iki yüreğin tam ortasında yeşerttik..

şimdi bir mevsim ki / hazan..
dallar çıplaklığına ağlarken sessizce
karıncaların yaz boyu koşuşturmaları meyvesini vermişken
hırçın kartalların kanatlarında sıcak iklimlere göçe durmuşken umutlar
tüm takvim yapraklarını yakarcasına..
eylül sarısına nispet / yeşile boyuyorum zamanı..

bir yemin borcum vardı sana..
yalnızlığının dipsiz kuyularına atıyorum kendimi
ses veriyorum gecene
eteklerimdeki tüm taşları hasretine mesafe çeken yollarıma ekerek
uzak iklimlerden bulutlara yükleyip göz yaşlarımı
sözümü tutuyorum../ adam gibi..
leke sürmediğim sevdanı avuçlarımda nefesimle ısıtıp
saçlarına yağıyorum / kaldır başını gözüm
borcumu ödüyorum..

seni seviyorum.