Kötü Kedi Şerafettin

kötü kedi şerafettin 10 yaşında


doksanlı yıllara girerken başta mizah dergileri olmak çizgiyle varolan her türlü yayın televizyon karşısında çaresiz bir konumdaydı. mizah dergileri televizyonun anlatmadığı şeyleri anlatarak kendilerine bir çıkış yolu aradılar. söze, uzun diyaloglara dayanan bir mizah ortaya çıktı, yerli karikatür ve çizgi romanın bu denli geveze olduğu bir başka dönem olmamıştır denebilir. utanmaz adam ekolünün sözden çok hareket ve aksiyona dayalı mizahi anlatımı nerdeyse televizyona bırakılmış, duran- küfrederek çok konuşan, uzun balon yazılarıyla hatırlanan kahramanlar popüler olmuştu. kötü kedi şerafettin, bu anlayışın da kendini tekrarlamaya başladığı bir dönemde, bu anlayışla mizahi olarak hesaplaşan yeni bir dergide l-manyak’ta ortaya çıktı. anlatım biçimi olarak bir sentezdi, çatılarda kediler arasında geçen bol diyaloglu uzun içki muhabbetlerinin hemen arkasından sürekli aksiyona dayalı kareler peşi sıra yer almaktaydı. bülent üstün, yerli çizgi romana ve mizah dergilerine hareket komiğini yeniden hatırlatmıştır. çini mürekkebiyle oynamayı çok seven crumbvari tarzı, ayrıntıcılığı ve kimi zaman foto-realistik olan panel düzenlemeleri diziye gösterilen sempatiyi kolaylaştırmıştır. şerafettin’in, bukowski’yi yad eden muhabbetçiliği, kendiyle dolu cool duruşu, önder somer’i arayan ayhan ışık’lığı, tecavüzcü çoşkun ile conan’a hısım akraba olan kötülüğü onu popülerleştiren muhteviyatı olmuştur. bülent’in punk geçmişi, estetik isyancılığı da kötü kedi konuşulurken hesap edilmelidir