Dini Şiirler / İlahiler - Sayfa 35

Sen Doğdun Ya Resulullah

Kimlere anlatam kimlere diyem
Hasreti kor olup yürek yakıyor
İstedim Resul'ü bir kez görem
Görmedim bu yüzden bagrım yanıyor

Özlemin kavurur yanık tenimi
Bitsin bu ayrılık bitsin Ya Nebi
Ravzanda öleyim Kabul et beni
Hasretin Ateşi bagrımı yakıyor...

Öyle tutukunum ki Resulullah'a
Canımı veririm O'nun ugruna
Gidemedim Gönlüm dayanmaz buna
Gözümün yaşları O'na akıyor...

Sultanım hasretin gönlümde yanar,
Adını andıkca yüregim kanar
Bu hâle gelmişim Aşkıyla Canlar
Medine Gülü'ne kalbim yanıyor...

Dertliyim derdimi kime diyeyim
Gözlerim yaş dolu nasıl güleyim
Bu yaralı gönülle nere gideyim
Yaktı hasretin Ey Güzel Resulullah...



***Ahmet FEYZİ***
çok güzel de okuyor

Hazret-i Ali ibni Ebi TalibDördüncüsü Ali’dir, raşid halifelerin,
Ehl-i beytin ilki ve damâd-ı Peygamberin.

Odur irfan kaynağı, keramet hazinesi,
Odur Hakkın aslanı, evliyanın reisi.

İlmi çoktur, şu hadis, onun vesikasıdır,
(Ben ilmin şehriyim, Ali’de kapısıdır.)

Âyet-i kerimeyle edildi medhü senâ,
Kılavuz olmuştur o, bilcümle Müslümana

Âriflerin önderi, salihlerin rehberi,
Şüphesiz onu, sever âlemlerin serveri

Bil ki onu sevmeyen Ehl-i sünnet değildir,
Haricidir, sapıktır, ehl-i Cennet değildir.

Namaz kıldırır iken getirmişti tekbiri,
Şehid etti Ali’yi haricilerden biri.

İmâm-ı Ali Haydar, sevilir gökte ve yerde,
Şöylece övülmüştür hadis-i şeriflerde:

(Ali’yi seven mümin sevmeyen münafıktır,
Böyle kimseler ancak, Cehenneme layıktır.

Bilin, Ali’yi sevmek, imanın alameti,
Onu seven müminler bulmuştur selameti.

Ali’yi seven kimse beni sevmiştir elbet
Ona düşmanlık eden, bana etmiştir elbet.

Onu üzen, inciten beni incitmiş olur,
Beni inciten ise, Rabbi incitmiş olur.

Bil Ali’ye muhabbet, bana muhabbet demek
Bana muhabbet ise Hakka muhabbet demek

Onun güzel yüzüne bakmak ibadet olur,
Onun sevgisi kula, büyük saadet olur.

Ali’ye bir sıkıntı vermek için uğraşan,
Muhakkak bilmeli ki, kendi olur perişan

Kadınların üstünü Fatımat-üz-Zehrayı
Rabbim bana emretti ona nikahlamayı.

Her peygamberin nesli kendisinden gelmiştir,
Benimkini ise Hak, Ali’den halk etmiştir.

Bana Ali’den daha sevgilidir Fatıma,
Fakat Ali kıymetli, azizdir ondan daha

Ali’nin yakınlığı bana aynen şöyledir,
Harun’un Musa ile yakınlığı gibidir.)

Ya Rabbi sevgisini nakşeyle kalbimize,
Onun şefaatini nasip et hepimize.

Allah Sevgisi

Şehvetinin esiri olmuş her bir nefis
dizginlerinden boşanmış bir at gibidir
Bu atı kırbaçlayıp şaha kaldıran
sinsi şeytanın ta kendisidir
Dizginleri ele alıp atı durduracak kişi
yalnızca atın seyisidir
Bunu da her zaman için yaptıracak olan
yürekten gelen ALLAH sevgisidir

(4 Mart 2006 / İstanbul)

Timur İlikan

Düş Sebepsiz Olsaydı

Şu tezekli tarlanın, altı taştan yapılmış,
Çevirirdi toprağa, taş sebepsiz olsaydı.
Fikir yüzmüş nehirde, akıl sele kapılmış,
Zikri hakim kılardı, baş sebepsiz olsaydı.

Göze kudret bağışlar, varlık onu görürdü,
Kimbilir haşyetinden, buz dağları erirdi,
Eksilmeyen mülkünden, rızkı hazır verirdi,
Sofra ihsan ederdi, iş sebepsiz olsaydı.

Coşamazdı ırmaklar, haz olurdu çağlamak,
Çözülürdü düğümler, gerekmezdi bağlamak,
Hele insan hasleti, hıçkırarak ağlamak,
Gönül daim gülerdi, yaş sebepsiz olsaydı.

Gül gülşende değil de, her bahçede açardı,
Güneş doğup batmayıp, nur-u daim saçardı,
Zamanın hasretinden, kaplumbağa uçardı,
Ayrı kanat vermezdi, kuş sebepsiz olsaydı!

Terazi hile çekmez, hüküm hakka ağardı,
Zalime mühlet olmaz, zülmü zaman boğardı,
Mevcudatın üstüne, her an rahmet yağardı,
Üşümezdi Kainat, kış sebepsiz olsaydı!

Herşey ihsan edilir, insan hazır alırdı,
Levh-i Mahfuz okunur, kafdağını bilirdi,
Doğmadan doğurmadan, kadın huri gelirdi,
Bebek sırdan olurdu, eş sebepsiz olsaydı!

Ne hasret ne gam çeker, ne saçını yolardı,
Umudun tadı olmaz, ne hayale dalardı,
Ayan görüp alemi, kabı bilgi dolardı,
Fani beka bulurdu, boş sebepsiz olsaydı!

Dile izin olmazdı, dönemezdi riyada,
Kimse mana aramaz, bulamazdı güyada,
Acep nasıl hikmettir, gözsüz görmek rüyada,
Aşikar gösterirdi, düş sebepsiz olsaydı!

Mansur İlhan Yakar