Cris Botti

Dünyanın en iyi trompetçileri diyarında kendine yer edinmiş ve ölümsüzleşmiş iki elin parmağı kadar az sanatçı vardır. Çağdaş caz sektöründe bu yüce yere ulaşmak için çok çabalayan sanatçı var, ancak bu çabaların çoğu hüsranla biter. Anlaşılmayan bir önemli nokta var ki, o da bu yüce mevkiinin aslında ulaşılamayacağı. Bunun bilincinde olan sanatçılar daha samimi, kendinden emin ve saygın adımlarla ilerlemekte. 1962 Oregon-Amerika doğumlu Chris Botti’de bu tür kendini bilen cazcılar arasında.

On yaşında trompet çalmaya başlayan sanatçı lise yıllarında profesyonel olarak caz dünyasına adım attı. Amerika’nın en prestijli müzik okullarından birisi olan Indiana Üniversitesi’nde uzman hocalar denetiminde okuyan sanatçı, mezun olduktan sonra Arif Mardin gibi prodüktörlerin yönlendirmesi ile bir anda pop-caz kulvarında sık sık görmeye alıştığımız bir şahsiyet oldu. Aretha Franklin, Bob Dylan, Natalie Merchant, Joni Mitchell, Paul Simon gibi sanatçılara trompeti ile eşlik eden Chris Botti, minimalist doğaçlama yeteneği ve sahne duruşu ile sürekli Miles Davis ve Chet Baker ile kıyaslandı. Yeni bir caz kişiliği yaratma hırsında olmayan sanatçı yakaladığı formül ile caz-pop listelerinde sık sık yer almayı başardı. Özlü atmosferik ve akılcı doğaçlama yeteneği ile münferit bir orkestra olan sanatçı, alternatif ve genel akıma kendini kabul ettiren nadir kişiliklerden biri.

1995 yılında ilk solo albümü “First Wish”i kaydeden sanatçı, çağdaş pop-caz ile sanatsal rock temalarını harmanlayıp trompet liderliğindeki caz müziğini daha geniş platforma taşıdı. Yakaladığı ilgi sonucunda 1996 yılında “Caught” filminin müziğini yapması önerilen sanatçı, ürettiği eserler ile filmden daha çok kredi almasını başardı. 1997 yılında gelen “Midnight With You” ve 1999 tarihli “Slowing Down The World” çalışmalarından sonra, Sting’in “Brand New Day” dünya turnesine dışarıdan bir sanatçı olarak eşlik eden Chris Botti, bu turne boyunca keşfettiği eski müzik tutkuları sayesinde yenilerini yarattı. Böylece daha bir pop-füzyon ve caz sintisayzır içerikli olan 2001 tarihli “Night Sessions” albümünü kaydetti. Bu albümünde giriştiği geleneksel orkestra caz müziğini 2003 tarihli “Thousand Kisses Deep” çalışmasında devam ettiren sanatçı, 2004 tarihinde “When I Fall In Love” albümü ile kaliteli müzik standardını eksiltmeden sürdürdü.

Ülkemizde daha yeni çıkan Aralık 2005 tarihli en son çalışması “To Love Again: The Duets” tam bir yıldızlar geçidi. Sting, Gladys Knight, Paula Cole, Jill Scott, Rossa Passos, Michael Buble, Renee Olstead ve Steven Tyler gibi sanatçılar vokalleri ile 13 parçalık albümün 9 parçasında Chris Botti’nin yumuşak trompetine eşlik ediyor. Jeremy Lubbock, Billy Childs ve Gil Goldstein yönetiminde Londra Oda orkestrasının eşlik ettiği “To Love Again: The Duets” çalışması bir önceki seneki romantik standart koleksiyonunun devamı niteliğinde. Bir George Gershwin bestesi ‘Embracable You’ ile açılan albüm, Chris Botti’nin ağlayan trompet katkısı ile hem romantik hem de melankolik bir atmosfer yaratıyor. Her zaman caz müziğine yakın olan Sting, vokalleri ile belki de Bergmans ve Michel Legrand’ın en iyi bestelerinden biri olan ‘What Are You Doing The Rest Of Your Life?’ parçasını sanatsal bir doruğa çıkartıyor. 1998 tarihinde en iyi yeni sanatçı Grammy ödülünü alan Paula Cole’un seslendirdiği ‘My Love And Only Love’ dinleyenin anında ilgisini çekiyor. Duygusallık enjekte edilmiş parça kusursuz vokaller ile sahne ışıklarını çalıyor. Michael Buble’ın söylediği bir Elvis Presley ile özleşen ‘Let There Be Love’ ve Renee Olstead’in söylediği ‘Pennies From Heaven’ özellikle albümden en dikkat çeken parçalar. Her iki parçanın da düzenlemeleri pozitif bir şekilde parlıyor. Chris Botti trompeti ile rahat ve süzülürcesine bu huzur veren vokallere eşlik ediyor. Özellikle Olstead’ın vokalleri oldukça etkileyici, kendi solo caz albümündeki beri sesinin ciddi anlamda olgunlaştığına şahit oluyorsunuz. Yeni albümde yer alan her düet, vokal ve trompet arasındaki al-ver ilişkisinin kusursuz örneği. Her iki unsur/da asla birbirinin çizgisini aşmıyor ve mükemmel bir uyum içinde etkileşiyor ki bu/da dinleme keyfine zevk katıyor. Albümün kapanış parçası ise Aerosmith’in koca ağızlı solisti Steven Tyler’dan geliyor. Bir Charlie Chaplin yorumu seslendiren sanatçı ‘Smile’ parçası ile mükemmel bir nokta koyuyor.

Hiç olmadığı kadar klasik üsluba sarılan Chris Botti, bu albümü ile zamanımızın ikon statüsüne ulaşmış birkaç caz çalışmasını anımsatıyor. Klasik ton üzerine yapılandırılan “To Love Again: The Duets” pop dünyasından gelen vokaller ile çağdaş bir etkileşim oluşturuyor. Billy Childs (piyano), Robert Hurst (bas), Billy Kilson (bateri), ve gitarist Anthony Wilson gibi olağanüstü cazcıları da arkasına alan Chris Botti, albümün kalitesini garantiliyor. Hiçbir şeyin şansa bırakılmadığı bu çalışma, uzun zamandan beri dinleyebileceğiniz en karizmatik, romantik bir caz koleksiyonu.