Leonard Cohen
Ziyaretçi
Leonard Cohen
, Tanıyanı için Leonard Cohen isminin çağrıştırdıkları o kadar fazladır ki bir Leonard Cohen üç sanatçıya denktir desek yeridir. Şüphesiz bugünkü şöhretini müzikle ilgilenmesine borçludur. Ama yazarlık ve şairlik kariyerinin de en az müzikteki geçmişi kadar köklü ve takdire şayan olması eşine çok sık rastlanmayan bir verimlilik örneğidir. Genelde Leonard Cohen'in içtenliğinden şüphe duyulmamasının sebebi belki de sanatını üç yola ayırıp her yoldan farklı yönlere yol alan bir şair-müzisyen-yazar olmak yerine; gerek bestelerinde, gerekse yazdıklarında sadece kasvetin ve melankolinin ozanı olmasıdır. Buğulu şarkılarında duyduğumuz kasvetli, monoton sesi romanlarında ve şiirlerinde de hissedebiliriz.Sponsorlu Bağlantılar
Hydra'dan New York'un folk müzik ortamına, şarkılar yazıp para kazanmak için çıkan Cohen, sesi ve yorumu Joan Baez'e çok benzeyen folk müzik şarkıcısı Judy Collins'e birkaç şarkısını çalar. Şarkılar Judy Collins'in hoşuna gider ve Cohen'e eğer kullanabileceği şarkılar yazarsa kendisini aramasını söyler. Birkaç ay sonra Cohen, Judy Collins'i arar ve bestesi "Susanne"ı dinletir. Judy Collins bu şarkıyı 1966 albümü "In My Life"da seslendirir. Bir sonraki albümü "Wallflowers"da da yine üç Cohen bestesi "Sisters Of Mercy", "Priest" ve "Hey, that's No Way To Say Goodbye"a yer verir. Bu sayede "Columbia Records"la bir sözleşme imzalayan Cohen, Judy Collins sayesinde girdiği folk müzik dünyasında ilk konserini verir.
60'lı yıllarda politik bir ifade aracı haline gelen, bu sayede de daha da önem kazanan folk ve folk/rock'ın en politik ve popüler olduğu dönemde çıkan ilk albümü "The Songs Of Leonard Cohen", şairlik geçmişinin kolaylıkla farkına varıldığı temalarıyla, diğer folk albümleriyle kıyaslandığında farklı bir dürüş sergiliyordu. Yoğun bir melankoli hakimdi albüme. Bu albümü çıkardığında 34 yaşındaydı ve ilk albüm için yaşı pek de genç sayılmazdı. Yine de son dönem albümleriyle kıyaslandığında daha genç olan sesinden dolayı daha az kasvetli parçalardan oluşuyordu. "Susanne", "Sisters Of Mercy", "So Long Marianne", "Hey That's No Way To Say Goodbye" dikkat çeken parçalar. 1969 senesinde ikinci albümü "Song From The Room"u çıkardı. İlk albümün başarısını geride bırakacak kadar başarılı bir albüm olması, müziğin Cohen için gelip geçici bir hevesten ibaret olmadığını gösteriyordu. Albümdeki parçalardan özellikle "The Partisan", "Story Of Isaac" ve "Bird On Wire" Leonard Cohen klasikleri arasındaki yerlerini aldılar. Bir sonraki albümü "Songs Of Love And Hate" iki sene sonra çıktı. İki sene içinde Cohen'in sesi belirgin şekilde koyulaşmıştı. Şarkılara hakim olan melankoli giderek artıyor, kasvete dönüşüyordu. "Avalanche", "Famous Blue Raincoat" ve "Joan Of Arc" albümün en önemli parçaları.
Uzun süredir yeni bir kıtabı yayımlanmayan Cohen, 1972 senesinde yeni şiir kitabı "The Energy Of Slaves"i yayımladı. 1973'de oğlu Adam, 1974'te de kızı Lorca doğdu. Kendisi gibi müzikle ilgilenen oğlu Adma, 1998 senesinde "Adam Cohen" adında bir rock albümü çıkardı. 1974 senesinde "New Skin For The Old Ceremony" ile müzik hayatına geri döndü. Janis Joplin için yazdığı "Chelsea Hotel #2" ve "Lover Lover Lover" albümün en iyi şarkıları. 1977 senesinde, ilk dört albümle kıyaslandığında -ben de dahil- çoğu dinleyicisi tarafından belki de en az sevilen albümü "Death Of A Ladies Man" piyasaya çıkar. Yine de alışılmış Leonard Cohen tarzında bir albüm olmasa da çok da kötü bir albüm sayılmaz. Üstelik Cohen'e eşlik eden geniş müzisyen kadrosundaki bir isim albümü ilginç kılar. Bu isim, folk/rock'ın şüphesiz en büyük ismi Bob Dylan. Dylan albümde vokaliyle Cohen'e eşlik eder. Cohen iki sene sonra yeni albümü "Recent Songs"u piyasaya sürünce kimi dinleyicisini tatmin etmişti; ancak ilk albümlerindeki tadı alamayan dinleyicilerin sayısı da fazlaydı. "Recent Songs"un sonrasında uzun bir sessizlik dönemine giren Cohen, yeni albümü "Various Positions"u çıkarmak için 1985 senesine kadar bekledi. "Various Positions"un açılış parçası olan "Dance Me To The End Of Love". Cohen şarkıları arasında belki de en sevdiğim olmasının yanı sıra ; çoğu kişinin de Cohen denilince aklına ilk gelen şarkı olsa gerek. Albümün dikkat çeken parçalarından biri de, Jeff Buckley'in konser albümü "Mystery White Boy"da söylediği "Hallelujah". Orijinali ne kadar iyi olsa da Buckley şarkıyı Cohen'e kıyasla daha iyi yorumlamış. Cohen "Various Positions"dan üç sene sonra müzikal açıdan ilk çıkardığı akustik/folk albümlerinden çok uzaklarda olan bambaşka bir albümle, "I'm Your Man" ile geri geldi. "First We Take Manhattan", "Everybody Knows", "I'm Your Man" bir Federico Garcia Lorca şiiri üzeerine oluşturduğu "Take This Waltz" ve "Tower Of Song" gibi şarkılar albümü Cohen diskografisindeki en önemli iki-üç albümden biri yapacak güçteler. Dokuzuncu ve son stüdyo albümü "The Future" 1992'de piyasaya çıktı. Cohen adına yakışır bir son albümle veda ediyordu. "Waiting For A Miracle", "Democracy", "The Future" ve "Anthem" gibi Cohen klasikleri bu albümdeydi.
Cohen artık yeni bir albüm yapmıyor. Hayatını bir zen manastırında sürdürüyor. Son stüdyo albümü "The Future"dan sonra Cohen'in iki konser albümü basıldı. İlki 1994 tarihli "Cohen Live", diğeri ise bu sene yayınlanan "Field Commander Cohen- Tour Of 79". Aralık 79'da Londra ve Brighton'da verilmiş konser kayıtlarından seçmelerde oluşan bir albüm. Bu albümde Cohen'e eşlik eden vokalistlerden biri de Jennifer Warnes, 1997 senesinde sadece Cohen aşrkılarından oluşan "Famous Blue Raincoat" adında bir albüm çıkarmıştı. Albümde oniki Cohen bestesi başarılı bir performansla sergilenmiş. Melankolinin kasvetli ozanı, 11 kitap ve 9 stüdyo albümüne işlediği karanlık romantizmiyle kaybetmenin hikayelerini anlattı ve sessiz bir şekilde köşesine çekildi.
60'lı yıllarda politik bir ifade aracı haline gelen, bu sayede de daha da önem kazanan folk ve folk/rock'ın en politik ve popüler olduğu dönemde çıkan ilk albümü "The Songs Of Leonard Cohen", şairlik geçmişinin kolaylıkla farkına varıldığı temalarıyla, diğer folk albümleriyle kıyaslandığında farklı bir dürüş sergiliyordu. Yoğun bir melankoli hakimdi albüme. Bu albümü çıkardığında 34 yaşındaydı ve ilk albüm için yaşı pek de genç sayılmazdı. Yine de son dönem albümleriyle kıyaslandığında daha genç olan sesinden dolayı daha az kasvetli parçalardan oluşuyordu. "Susanne", "Sisters Of Mercy", "So Long Marianne", "Hey That's No Way To Say Goodbye" dikkat çeken parçalar. 1969 senesinde ikinci albümü "Song From The Room"u çıkardı. İlk albümün başarısını geride bırakacak kadar başarılı bir albüm olması, müziğin Cohen için gelip geçici bir hevesten ibaret olmadığını gösteriyordu. Albümdeki parçalardan özellikle "The Partisan", "Story Of Isaac" ve "Bird On Wire" Leonard Cohen klasikleri arasındaki yerlerini aldılar. Bir sonraki albümü "Songs Of Love And Hate" iki sene sonra çıktı. İki sene içinde Cohen'in sesi belirgin şekilde koyulaşmıştı. Şarkılara hakim olan melankoli giderek artıyor, kasvete dönüşüyordu. "Avalanche", "Famous Blue Raincoat" ve "Joan Of Arc" albümün en önemli parçaları.
Uzun süredir yeni bir kıtabı yayımlanmayan Cohen, 1972 senesinde yeni şiir kitabı "The Energy Of Slaves"i yayımladı. 1973'de oğlu Adam, 1974'te de kızı Lorca doğdu. Kendisi gibi müzikle ilgilenen oğlu Adma, 1998 senesinde "Adam Cohen" adında bir rock albümü çıkardı. 1974 senesinde "New Skin For The Old Ceremony" ile müzik hayatına geri döndü. Janis Joplin için yazdığı "Chelsea Hotel #2" ve "Lover Lover Lover" albümün en iyi şarkıları. 1977 senesinde, ilk dört albümle kıyaslandığında -ben de dahil- çoğu dinleyicisi tarafından belki de en az sevilen albümü "Death Of A Ladies Man" piyasaya çıkar. Yine de alışılmış Leonard Cohen tarzında bir albüm olmasa da çok da kötü bir albüm sayılmaz. Üstelik Cohen'e eşlik eden geniş müzisyen kadrosundaki bir isim albümü ilginç kılar. Bu isim, folk/rock'ın şüphesiz en büyük ismi Bob Dylan. Dylan albümde vokaliyle Cohen'e eşlik eder. Cohen iki sene sonra yeni albümü "Recent Songs"u piyasaya sürünce kimi dinleyicisini tatmin etmişti; ancak ilk albümlerindeki tadı alamayan dinleyicilerin sayısı da fazlaydı. "Recent Songs"un sonrasında uzun bir sessizlik dönemine giren Cohen, yeni albümü "Various Positions"u çıkarmak için 1985 senesine kadar bekledi. "Various Positions"un açılış parçası olan "Dance Me To The End Of Love". Cohen şarkıları arasında belki de en sevdiğim olmasının yanı sıra ; çoğu kişinin de Cohen denilince aklına ilk gelen şarkı olsa gerek. Albümün dikkat çeken parçalarından biri de, Jeff Buckley'in konser albümü "Mystery White Boy"da söylediği "Hallelujah". Orijinali ne kadar iyi olsa da Buckley şarkıyı Cohen'e kıyasla daha iyi yorumlamış. Cohen "Various Positions"dan üç sene sonra müzikal açıdan ilk çıkardığı akustik/folk albümlerinden çok uzaklarda olan bambaşka bir albümle, "I'm Your Man" ile geri geldi. "First We Take Manhattan", "Everybody Knows", "I'm Your Man" bir Federico Garcia Lorca şiiri üzeerine oluşturduğu "Take This Waltz" ve "Tower Of Song" gibi şarkılar albümü Cohen diskografisindeki en önemli iki-üç albümden biri yapacak güçteler. Dokuzuncu ve son stüdyo albümü "The Future" 1992'de piyasaya çıktı. Cohen adına yakışır bir son albümle veda ediyordu. "Waiting For A Miracle", "Democracy", "The Future" ve "Anthem" gibi Cohen klasikleri bu albümdeydi.
Cohen artık yeni bir albüm yapmıyor. Hayatını bir zen manastırında sürdürüyor. Son stüdyo albümü "The Future"dan sonra Cohen'in iki konser albümü basıldı. İlki 1994 tarihli "Cohen Live", diğeri ise bu sene yayınlanan "Field Commander Cohen- Tour Of 79". Aralık 79'da Londra ve Brighton'da verilmiş konser kayıtlarından seçmelerde oluşan bir albüm. Bu albümde Cohen'e eşlik eden vokalistlerden biri de Jennifer Warnes, 1997 senesinde sadece Cohen aşrkılarından oluşan "Famous Blue Raincoat" adında bir albüm çıkarmıştı. Albümde oniki Cohen bestesi başarılı bir performansla sergilenmiş. Melankolinin kasvetli ozanı, 11 kitap ve 9 stüdyo albümüne işlediği karanlık romantizmiyle kaybetmenin hikayelerini anlattı ve sessiz bir şekilde köşesine çekildi.
Son düzenleyen Jumong; 19 Kasım 2016 16:44
Biyografi Konusu: Leonard Cohen nereli hayatı kimdir.
