Agnes Varda

Agnes Varda



Agnès Varda, asıl ismiyle Arlette Varda, (d. 30 Mayıs 1928, Ixelles, Brüksel, Belçika) Fransız fotoğrafçı ve sinemacı. Yeni Dalga akımının büyükannesi diye de anılır. Özellikle La Pointe Courte, Cléo de 5 à 7 (5'ten 7'ye Cléo), Sans toit ni loi ve Les Glaneurs et la glaneuse (Toplayıcılar) filmleriyle tanınır. Agnès Varda Fransa’daki feminist politikaların içinde de etkin olarak yer almıştır.

Hayatı

Ailesi Anadolu’dan göçmüş Yunanlı baba ve Fransız anneden Brüksel’de doğdu. Çocukluğunun ilk yıllarını Belçika'da geçirdikten sonra önce Sete'ye, daha sonra da Paris'e gitti. Jean Vilar yönetimindeki Théâtre national populaire ’de çalışmaya ve fotoğrafla ilgilenmeye başladı. Daha sonra evleneceği yönetmen Jacques Demy ile tanıştı.

1954'te Alain Resnais’nin La Pointe Courte filminde Philippe Noiret ile çalıştı. Varda daha sonra San Francisco'ya giderek babasının kuzeni Jean Varda üzerine yarı gerçeküstü bir belgesel hazırladı: Uncle Yanko.

1961’de ikinci uzun metrajlı filmi olan ve ölümcül hastalığı olan bir şarkıcının iki saatini anlatan Cléo de 5 à 7 (5’ten 7’ye Cleo ) çekti. 60’lı yıllar boyunca, Yeni Dalga içinde değerlendirilen sayısız film yaptı.

1968 - 70 yıllarında Los Angeles’ta hollywoodvari bir hippi filmi olan Lions Love ’ı çekti. Daha sonra, 'feminist ve iyimser' bir film çekmek üzere Fransa'ya döndü: L'une chante, l'autre pas (Biri şarkı söylüyor, diğerleri değil). Tekrar döndüğü Los Angeles’ta 1979-81 yılları arasında iki belgesel film hazırladı: Mur murs ve Documenteur.

1985’te genç oyuncu Sandrine Bonnaire’in rol aldığı Sans toit ni loi filmiyle Venedik Film Festivali’nde Altın Aslan ödülünü aldı.

Eşi Jacques Demy’nin 1990'da ölümünden sonra anısına üç film yaptı: Bir kurgu olan Jacquot de Nantes (Nantlı Jacquot) ve iki belgesel; Les demoiselles ont eu 25 ans ve L'univers de Jacques Demy.

1999’da çektiği belgesel les Glaneurs et la glaneuse (Toplayıcılar) kariyerinin önemli filmlerinden biri oldu. Bir dijital kamera ile toplayıcılık kavramının çevresinde yaptığı geniş tur, onun duyarlı ve sorumlu kimliğini açığa çıkartıyordu. Film hem eleştirmenler hem de seyirci tarafından beğenildi. İki yıl sonra filmin devamı geldi: İki Yıl sonra.

2002 yılında, Fransız Akademisi'nin René Clair ödülünü kazandı.

2005’te Cannes Film Festivalinde uzun metraj yarışma jürisinde yer aldı.

Jacques Demy ile evliliğinden olan oğlu Mathieu Demy Fransız sinemasının genç oyuncularındandır.

Filmografi

• 1955 : La Pointe Courte
• 1957 : O saisons, ô châteaux (kısa metraj)
• 1958 : L'Opéra mouffe (belgesel)
• 1958 : Du côté de la côte (belgesel)
• 1962 : Cléo de 5 à 7
• 1963 : Salut les cubains (kısa metraj)
• 1965 : Le Bonheur
• 1966 : Les Créatures
• 1967 : Oncle Yanco (kısa metraj)
• 1967 : Loin du Viêt Nam (Chris Marker, Jean-Luc Godard, Alain Resnais, Joris Ivens, William Klein, Claude Lelouch ile ortak belgesel)
• 1968 : Black Panthers (belgesel)
• 1969 : Lions Love
• 1970 : Nausicaa (TV)
• 1975 : Réponses des femmes (belgesel)
• 1976 : Plaisir d'amour en Iran (kısa metraj)
• 1977 : L'Une chante, l'autre pas
• 1977 : Réponses de femmes (belgesel)
• 1978 : Daguerréotypes (belgesel)
• 1981 : Murs, murs (belgesel)
• 1981 : Belgesel
• 1982 : Ulysse (kısa metraj)
• 1983 : Une minute pour une image (TV dizisi)
• 1984 : Les Dites cariatides (belgesel)
• 1984 : 7p., cuis., s. de b., ... à saisir (kısa metraj)
• 1985 : Sans toit ni loi
• 1986 : T'as de beaux escaliers tu sais (kısa metraj)
• 1987 : Le Petit Amour
• 1987 : Jane B. par Agnès V.
• 1991 : Jacquot de Nantes
• 1993 : Les Demoiselles ont eu 25 ans (belgesel)
• 1995 : Les Cent et une nuits de Simon Cinéma
• 1995 : L'Univers de Jacques Demy (belgesel)
• 2000 : Les Glaneurs et la glaneuse (belgesel)
• 2002 : Les Glaneurs et la glaneuse... deux ans après (belgesel)
• 2003 : Le Lion volatil (kısa metraj)
• 2004 : Ydessa, les ours et etc. (belgesel)
• 2004 : Cinévardaphoto (belgesel)
• 2004 : Der Viennale '04-Trailer (kısa metraj)

.

Sponsorlu Bağlantılar

VARDA (Agnes), transız kadın film yönetmeni (ixelles, Belçika, 1928). Fotoğraf sanatçısı; 1948'den 1958'e kadar Ulusal halk tiyatrosu’nda çalıştı. Sinemaya, 1954 yılında transız yeni dalga akımını haber veren la Pointe courte adlı filmle başladı. Birkaç kısa metrajlı filmden (Opöra Mouffe, 1958) sonra özellikle şu filmleri gerçekleştirdi. Clöo efe 5 â 7 (1962), Mutluluk (le Bonheur) [1965], Yaratıklar (les Cröatures) [1966], Lions bove (1970), L’une chante, l'autre pas (1977), Documenteurs (1981), Şans toit ni loi (1985), La Petit Amor (1987), Jane B. parAgnâs V. (1988).