Ingres

Jean Auguste Dominique İngres, Fransız ressamı (1780-1867).

Montauban'da doğan İngres, bir tahta oymacısının oğludur. Çocukken resimle müzik arasında karar verememişti, iki konuda da çok yetenekliydi. Bilinen ilk desenini dokuz yaşındayken yapmış, on dört yaşında da Toulouse Orkestrası'na kemancı olmuştu. Sonunda resim sanatını seçti, ama kemandan hiç bir zaman vazgeçmedi. (Fransızca'da, bir boş zaman uğraşını belirten «İngres'in kemanı» deyimi buradan gelir.)

1797'de Paris'e yerleşti ve büyük neo-klasik ressam David'in öğrencisi oldu. 1801'de Roma büyük ödülünü kazandı. İtalya'ya, Floransa'ya yaptığı bir yolculuk sırasında ilkel ressamları ve Raffaello'yu keşfetti; Toskana manzaraları birçok desenine esin kaynağı oldu.

1824'te, "Louis XIII'ün Adağı" adlı eseri büyük başarı kazandı ve İngres Paris'e döndü, orada büyük övgü ve saygı gördü. Sonra Roma'daki Fransa Akademisi müdürlüğüne atandı. İtalya'dan dönüşünde sarayın ve ileri gelenlerin resmî portre ressamı oldu. Kendi deyimiyle son günlerine kadar çalışmasını «öğrenmek için» sürdürdü.

Bazı Eserleri
Tahtında Oturan Napolyon l, Mösyö ve Madam Riviere ve Kızları, Madam de Senonnes, Din Kurbanı Symphorien, Oidipus ve Sfenks, Büyük Odalık, Türk Hamamı.

(1780 Montauban - 1867 Paris), Fransız ressamı. Küçük yaşta resim ve müziğe başladı. Dokuz yaşında ilk desenini çizdi, on dört yaşında ise bir orkestrada keman çalmaya başladı. Ancak sonunda resim sanatını seçti. 1796'da Paris'te Louis David'in akademisine giren İngres, David'in ölümünden sonra akademinin müdürü oldu. 1806'da İtalya'ya giderek uzun süre orada yaşadı. İtalyan ressamlarından esinlendi. 1924'te Paris'e döndü. Bir portre ressamı olarak saraylıların ve ileri gelen kişilerin resimlerini yaptı. İngres, resimleriyle 19. yüzyılın ortasında klasik okulun vazgeçilmez bir öncüsü ve çağdaşları arasında bir sanat otoritesi olduğunu kanıtladı. Fransız çizgi sanatının en güzel örneklerinden sayılan, kurşunkalemle yapılmış çok sayıda portre ve tarihî tablolarla büyük bir ün kazandı. Tablolarında etkileyici bir cinsel çekicilik vardır. İngres, Raffaello'nun ve İlk Çağ heykeltıraşlarının etkisinde kaldı ve kesinlikle klasik olmak istedi, bununla birlikte resminde romantizme geniş ölçüde yer verdi. Örneğin 1804'te yaptığı kendi portresinde aşırı bir romantizm göze çarpar. En ünlü tabloları arasında "La Grande Odalisque" (Odalık), "Le Bain Turc" (Türk Hamamı), "La Belle Zélie" (Güzel Zelie), "Madam de Senonnes" sayılabilir. 1862'de III. Napoléon'un senatör yaptığı İngres, Degas ve Cézanne gibi öncü ressamları da geniş ölçüde etkiledi.

MsXLabs.org & MORPA Genel Kültür Ansiklopedisi