Arnolfo di Cambio

Arnolfo di Cambio

, İtalyan mimar ve heykelci (Colle di Val d'Eisa 1240'a doğr. -Floransa -1.302). İlk kez 1265'te Nicola Pisano'nun iş arkadaşı olarak Siena katedrali'nin vaaz kürsüsünün yapımında çalıştı. Sonra işini özellikle Roma'da sürdürdü (Carlo I heykeli, Capitölino .müzesi). Mimarlıkla heykeli bütünleştiren yeni tipte bir dizi mezar anıtı gerçekleştirdi (Orvieto'da, Braye kardinalinin mezarı, 1282). 1926'da, katedraiin yeniden yapımı için Floransa'ya çağrıldıy-sa da, vakitsiz ölümü nedeniyle iş yarıda kaldı. Bu yapının batı cephesinden günümüze kalan ustalıkla yapılmış birkaç heykel (Museo deli' Opera del Duomo'da sergilenen Meryem ve çocuk isa ile Ber-lin'dekiler) sanatçının, daha önceki sanat yapıtlarından etkilendiğini gösterir; Arnol-fo, ilkçağ'ın öğrettiklerini dikkate aldığı gibi, kuzeyden gelen gotik etkilere de duyarlıydı.

Gotik üslubun yanı sıra Antik sanattan esinlenerek, Floransa’nın 13. yy’daki en etkili sanatçılarından biri olmuştur. Floransa yakınlarındaki Colle di Val d’Elsa’da doğdu, Floransa’da 1302’de öldüğü sanılmaktadır. Nicolo Pisano’nun heykel atölyesinde yetişti. 1264­1268 yıllarında Bologna’daki San Domenico Lahdi’nin ve Siena Katedrali’nin mermer vaaz kürsüsünün yapımına yardım etti. Daha sonra 1277’de Roma’ya giderek Sicilya Kralı I. Charles d’Anjou’nun koruyu­culuğunda çalışmaya başladı. Bu dönemden, Charles’ı otururken gösteren bir heykelle iki anıtı bilinmekte­dir. Aldığı bir çağrı üzerine Perugia’ya giderek 1281’de bir çeşme yaptı. Bu çeşmeden günümüze, susamış insanları gösteren üç tane figür parçası kalmıştır. Sanatçı, daha sonra Orivieto’daki San Domenico’da, 1282’de ölen Kardinal Guglielmo De Braye için bir türbe yapmakla görevlendirildi. Bunu, Roma’daki San Paolo Fuori le Mura ve Santa Cecilia kiliselerinin mihrap baldakenlerinin (cıborium) yapıl­ması izledi. Eski San Pietro Kilisesi’ndeki Aziz Petrus heykelinin de onun yapıtı olduğu ileri sürülür. Mimar Arnolfo ile heykelci Arnolfo’nun aynı kişi olup olmadığı tartışmalıdır. Ancak büyük bir olasılıkla heykelci Arnolfo aynı zamanda Floransa Katedrali’nin de mimarıdır. 1300 yılından kalma bir belge, katedralin başmimarı Arnolfo’dan övgüyle söz etmektedir. Gerçekten de bu yapı, o dönem için çok büyük bir girişimdi. Yapımına 1295 dolaylarında başlanmıştı. Yapının ön yüzünde birçok heykelin yer alması öngörülmüştü. Arnolfo’nun yaptığı bu hey­kellerden kimileri günümüze değin ulaşmıştır. Kated­ral sonradan genişletildi ve oldukça değiştirildi. Floransa’daki San Croce Kilisesi’nin tasarımını da Arnol­fo’nun yaptığı sanılmaktadır.

Arnolfo’nun Roma’ya gelişine değin süren ilk dönemindeki yapıtlarda basit, geometrik biçimlere yer veren bir üslup izlenir. Figürleri, hareketsiz kütleler görünümündedir. Giysileri oldukça bol, büklümlü kumaşlar halinde işlenmiştir. Perugia’daki çeş­meden kalmış parçalarda da benzer özellikler vardır. Ancak bu yapıtlarda, Antik sanatın izlerine de rastla­nır. O günlerin kutsal Roma İmparatorluğu’nda başta imparator II. Frederick olmak üzere pek çok kişi Eski Roma’nın özlemi içindeydi. Antik sanata ilgi gösteril­mesi dönemin önde gelen sanatçıları arasında yaygın bir eğilim olmuştu. Örneğin Pisano, Antik heykelleri büyük bir merakla incelemişti. Arnolfo’nun Antik sanattan etkilenmesinde önce ustası Pisano’nun rolü olmuştur. Ama Roma’da bulunduğu yıllarda yakın­dan gördüğü Antik kalıntıların payı daha büyüktür. 13. yy İtalyan sanatçılarının Antik sanata göster­dikleri ilgi, Gotik üsluba son vermekten çok, ona yeni bir nitelik kazandırmıştır. Arnolfo da Antik Çağın özelliklerini yetkinlikle özümsemiş, ama yapıtlarında Gotik üsluptan kopmamıştır. Roma’da yaptığı mihrap baldakenlerinin ikisi de, sivri tepeli kemerleri, süslemeli üçgen alınlıkları ve köşelerdeki heykelleriyle, Gotik üslubun tipik örnek­lerindendir. Bir sonraki yüzyılda Floransa’nın Gotik heykel ve mimarlığına egemen olan basit, süssüz üslubun ortaya çıkmasında, Arnolfo’nun yapıtlarının da önemli payı vardır. Örneğin Kardinal De Braye Türbesi bir yüzyıl boyunca, bu türün temel örneğini oluşturmuştur. Lahdin üstündeki çeşitli heykeller arasındaki, Klasik Dönem tanrıçalarını andıran Mer­yem figürü, Arnolfo’nun Antik sanattan aldığı etkileri açıkça yansıtır. Sanatçının 1277’de Roma’da yaptığı I. Charles d’Anjou’nun heykeli de, modern portre hey­kelciliğinin ilk örneklerinden biridir.

Yapıtları

• Charles d’Anjou’nun Portresi, 1277, Roma
• Perugia Çeşmesi, 1281, Kalıntıları Galleria Nazionale deli’ Umbria’dadır
• Kardinal Guglielmo De Braye Türbesi, 1282, Orvieto
• San Paolo Kilisesi’nin mihrap baldakeni, 1285
• Floransa Katedrali, ykş. 1295
• Papa VIII. Bonifacius Heykeli, Roma
• Hononus Anıtı, Roma
• Roma; Santa Cecilia Kilisesi’nin mihrap baldakeni, 1293, Roma

ARNOLFO di Cambio

veya

di Lapo

, İtalyan mimar ve heykeltıraşı (Floransa yakınında Colle di Val d'Elsa 1240'a doğr.-Floransa 1302'ye doğr.). Mesleğine Siena ve Bologna'da, Nicolâ Pisano'nun yanında başladı ve onunla birlikte Bologna'da San Domenico'nun lahdini tamamladı. 1282'ye doğru, Orvieto'daki Braya kardinalinin mezarını yaptı. Sonra Roma'ya geçti. Mimarlık sanatındaki geniş ve kapsayıcı görüşleri üzerinde eski roma anıtlarının büyük etkisi oldu. 1299 İle 1302 arasında Floransa'ya döndü ve Palazzo Vecchio'nun yapımını yönetti, yeni katedralin planlarını hazırladı (1301-1302). Böylece, Floransa mimarîsinin gelişmesinde kesin bir rol oynadı. Ayrıca heykeller de yaptı (İsa'nın doğumu). Roma'da San Pietro kilisesindeki ünlü aziz Petrus heykeli de ona mal edilir.