Karlofça Antlaşması
OsmanlIlarla Kutsal Birlik (Avusturya, Polonya, Venedik ve Rusya) arasındaki çatışmaları (1683-99) sona erdiren barış antlaşması (26 Ocak 1699). Bu antlaşmayla Erdel (Transilvanya) ve Macaristan’ın büyük bölümü OsmanlIların denetiminden çıkarak AvusturyalIların eline geçmiş, Orta Avrupa’nın doğusunda Osmanlı nüfuzu belirgin biçimde zayıflamıştır.

1697 yazının sonlarında kuzeye doğru büyük bir sefer düzenleyen II. Mustafa, 11 Eylül’de Zenta (bugün Senta) Savaşı’nda Savoie prensi Eugene’in önünde ağır bir yenilgiye uğradı. Padişah daha önce de AvusturyalIlar karşısında bozguna uğramıştı; ayrıca Rusların tehdidi sürüyor, savaş dışındaki İngiltere ve Holland da Osmanlı Devleti’ne diplomatik baskı uyguluyordu.

Bu durumda II. Mustafa görüşme masasına oturmaya razı oldu. 1698’de Belgrad yakınlarındaki Karlofça’da (bugün Sremski Karlovci, Yugoslavya) başlayan görüşmeler 72 gün sürdü. Böylece OsmanlIlar ilk kez Avrupa ülkeleriyle görüşmeyi, tarafsız güçlerin aracılığını ve yenilgiyi kabul ediyordu. 26 Ocak 1699’da Osmanlı Devleti, Avusturya, Polonya ve Venedik’le barış antlaşmaları imzaladı. Antlaşmayla Theiss (Tisa), Maroş (Muresul) ve Tuna ırmaklarıyla çevrelenen Temeşvâr’daki Banat dışında bütün Macaristan, Erdel, Hırvatistan ve Slovenya AvusturyalIlara veriliyordu. Bu antlaşma 25 yıl süreyle geçerliliğini korudu.

Venedikliler ise 1715’te OsmanlIların geri alacağı Mora Yarımadası (Peloponnesos) ve Cattaro (Kotor) limanıyla birlikte Dalmaçya’nın büyük bölümünü ele geçirdiler. Polonya, Moldavya’da fethettiği toprakları bıraktı, ama buna karşılık Podolya’yı ve Dinyeper Irmağının batısında 1672’de OsmanlIların eline geçen bazı Ukrayna topraklarını elde etti. OsmanlIlarla Ruslar Karlofça’da yalnızca iki yıllık bir ateşkes üzerinde anlaştılar. Ama 14 Temmuz 1700’de imzalanan İstanbul Antlaşması’yla Azak Ruslara verildi ve çarın İstanbul’da sürekli bir diplomatik heyet bulundurmasına izin verildi. Azak 1711’de Osmanlı topraklarına katıldıysa da 1783’te yeniden Ruslara geçti.