Ofsayt üzerinde en çok tartışılan futbol kurallarından biridir. Topun son oynandığı anda, rakip kale çizgisine toptan daha yakın bulunan futbolcunun durumu “off-side (ofsayt) olarak belirtilir. Ancak bu oyuncu kendi yarı sahasında bulunuyorsa ofsayt geçersizdir. Aynı biçimde, kendisi ile rakip kale çizgisi arasında en ak iki rakip oyuncu varsa ofsayt yine geçersizdir. Bir oyuncu ofsaytla cezalandırıldığı takdirde, rakip takım aynı yerden bir endirekt serbest vuruş kazanır.

Ofsayt kuralının yorumu International Board tarafından sık sık değişikliğe uğratıldı. Bunlardan en önemlileri “pasif ofsayt” kavramı oldu. Buna göre, bir futbolcu ofsayt pozisyonunda olduğu halde, oyuna ve rakibe bir müdahalede bulunmuyorsa, kendisine ve takım arkadaşlarına avantaj sağlamıyorsa, ofsayt geçersizdir. Bu duruma “pasif ofsayt” denir. International Board ayrıca, 1990 Dünya Kupası’ndan sonra rakibiyle aynı hizada bulunan futbolcunun ofsayt sayılamayacağına karar verdi.
Ofsayt kuralının geçersiz sayılması için bir başka şart da topun kaleciden yada rakip futbolcudan gelmesidir. Bu durumda ofsayt bozulur. Ofsayt kuralında en önemli unsur, topun oynandığı son andır. Bir futbolcu, arkadaşının topla oynadığı anda ofsayt durumunda değilse, atak yaparak ileride topla buluştuğu takdirde ofsayt sayılmaz.

Ofsayt kuralında en önemli görev yan hakemlere düşer. Yan hakemler, en gerideki savunma oyuncusunun hizasında kalarak, bu hattın daha ilerisine geçen hücum oyuncularını gördükleri zaman bayrağı havaya kaldırıp ofsyat durumunu işaret ederler. Orta hakem bu uyarı üzerine ofsayt kararı verir ve savunan takım, topu endirekt serbest vuruşla oyuna sokar.
Ancak kural atıştan sonra topla ilk oynayan oyuncu için uygulanır
not: pozısyon ofsayt olsada tac atışlarından ofsayt olmaz