AİŞOPOS ya da EZOP

yunan masalcı
(İ.Ö. VII. yy. - VI. yy.)

Aisopos'un kambur, ama zeki bir frigyalı köle olduğu, azat edildikten sonra Doğu’ya birçok yolculuk yaptığı söylenir. Onunla ilgili olarak anlatılan birçok fıkra, XIV. yy.'da yunanlı rahip Planudes tarafından Aisopos'un hayatı adlı kitapta bir araya getirildi. Atinalılar'ın İ.Û. V. yy.'ın sonlarından beri bildiği kısa masallar bu yarı efsanevi yazara atfedilirdi. Konusunu halktan alan ve hayvanların başrolü oynadığı bu masallarda, küçük sade hikâyecikler aracılığıyla pratik ahlak dersleri verilir. Hıristiyanlık çağına doğru Aisopos masallarını Babrias dizeler halinde yazdı. Phaedrus, ortaçağ masalcıları ve daha sonra da transız yazar La Fontaine bundan esinlendiler.

—İkonogr. Masalcının heykelleri arasında en tanınmışı, çok gerçekçi bir ilkçağ büstüdür (Villa Albani, Roma). Velâsquez, Aisopos’u Menippos ile birlikte gösterir (Madrid). Bu tablo Goya tarafından ofort olarak yeniden yapıldı.