Fizik teorileri hem astronomide (Kepler'in gezegen hareketi kanunu) hem de mekanikte (Galileo'nun düşen cisimler kanunu) daha önceki teorileri güçlendirmiştir.

Gezegenlerin yörüngeleri sabit bir hızla hareket eden cisimlerle birlikte dairesel değildir, güneş odak noktası olmak kaydıyla eliptiktir. Göksel bir cisim güneşten uzaklığına bağlı olarak deği­şen hızlarda hareket eder. Bu uyarlamaları bir Danimarkalı astronom olan Tycho Brahe'nin (1546-1601) gözlemleri yardımıyla yapmıştır. Böylece Kepler gezegen hareketi kanunlarını formüle edebilmiştir. Bu yolla muhteşem bir bi­çimde Kopernik modelini sadeleştirebilmiştir. Bu, hangi modelin gerçekliğe en iyi tekabül ettiği problemini tahkim etmiştir. Güneş merkezli teori sadece "daha ekonomik" (daha basit) değil de aynı zamanda doğru olamaz mı? Sonuç olarak Kiliseyle çatışma alevlendi. Newton'un yerçekimi kuvveti teorisi daha sonra gezegenlerin niçin değişen hızlarda eliptik yörüngelerde hareket ettiğini açıklayabildiği zaman güneş merkezli sistem argümanı buna uygun olarak tak­viye edilmiş oldu: Kopernik-Kepler teorisi bilimin bir başka merkezi teorisinin güçlü desteğini kazanmış oldu.
Yaşamının sonuna doğru Kepler büyük general Wallenstein'ın baş astrono­mu oldu ve O'nun yıldız falına baktı. Ayrıca annesinin büyücülükle suçlanması­nı engellemek için acı bir mücadele vermek zorunda kaldı.
KEPLERİN GEZEGEN HAREKETİ KANUNLARI
1- Her elipsin bir odağı güneş tarafından işgal edilmek suretiyle gezegenler eliptik yörüngelerde hareket eder.
2- Güneş ve gezegeni bağlayan yarıçap vektörü eşit zamanda eşit alanlar ayı­rır.
3- Herhangi iki gezegenin devir dönemlerinin kareleri ortalamalarının küpü gü­neşten uzaklaşırken aynı orandadır. (Ortalama mesafe elipsin büyük ekse­ninin uzunluğunun yarısı kadardır.)

BAKINIZ Isaac Newton